Ο ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ (του Βασίλη Μαρκόπουλου)
Είμαι εγώ που σήμερα τρέχω στους δρόμους και διαμαρτύρομαι για την ανηλεή επίθεση που δέχεται το περιχρό μου εισόδημα
από ΟΛΕΣ τις μνημονιακές
κυβερνήσεις. Για το χθες θα κάνω την προσωπική μου αυτοκριτική και θα ζητήσω από
την αντικειμενική ιστορία να με κρίνει και να μου αποδώσει τις ευθύνες που μου αναλογούν :
Δεν ήμουν εγώ που επαναπαυόμουν στις αλχημείες του κάθε Σιουφα και κάθε
Λοβέρδου στην προσπάθεια για δήθεν αντιμετώπιση του ασφαλιστικού συστήματος και αντέδρασα ΔΥΝΑΜΙΚΑ στην προσπάθεια του 2000 από τον τότε υπουργό Γιαννίτση , όχι ότι θα το έλυνε σίγουρα , που έθεσε επί τάπητος το θέμα ;
Δεν είμαι εγώ που ΜΠΟΥΚΑΡΑ στα βουλευτικά και κομματικά γραφεία των
εκάστοτε κυβερνώντων για μια θεσούλα στο αδηφάγο και δαπαναβόρο , όπως το λέω σή-μερα , δημόσιο ;
Δεν είμαι εγώ που έτρεχα στις κομματικές προεκλογικές συγκεντρώσεις των
κομμάτων του « φωτός » και του « σκότους » συν γυναιξί και τέκνοις για να δείξω τη « δύναμή » τους και τη « δύναμή » μου και να ψυχρανθώ με το γείτονά και το φίλο μου ;
Δεν είμαι εγώ που ξημεροβραδιαζόμουν στο Χρηματιστήριο του κάθε Σημίτη
ποντάροντας στις φούσκες μετοχές των ΕΠΙΤΗΔΕΙΩΝ όλες μου τις οικονομίες , για να μπορέσω να πάρω ακριβό αυτοκίνητο και εξοχικό και να στείλω το παιδί μου στο εξωτερικό να κάνει μεταπτυχιακό και να είναι σήμερα άνεργο ;
Δεν είμαι εγώ που βαυκαλιζόμουν στη « ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ » των δεκαετιών του 1980, 1990 και 2000, κι ας μη οφείλονταν στην αύξηση της παραγωγής , αλλα στα ατέλειωτα ……δανεικά των κυβερνώντων , που σήμερα πρέπει ΕΓΩ να
επιστρέψω από την πετσοκομμένη σύνταξή μου ;
Δεν είμαι εγώ που σήμερα εκλέγω και στέλλω στη Βουλή τους ίδιους ανθρώπους
που , εκτός από τη δική μου προσωπική ευθύνη , φέρουν τη ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ
για την σημερινή μου κατάντια ; Και πρέπει να πιστέψω πάλι ότι αυτοί θα μου κα-
θορίσουν το μέλλον ;
Είμαι όμως ΚΙ ΕΓΩ που απ το πρωί μέχρι το βράδυ έτρεχα για να βγάλω το πενιχρό,
αλλά τίμιο μεροκάματό μου , για να μπορέσω να ζήσω την οικογένειά μου και να σπουδάσω τα παιδιά μου. Είμαι κι εγώ που δεν είχα ούτε ακριβό αυτοκίνητο , ούτε εξοχικό και δεν ήξερα που πέφτουν τα νησιά του Αιγαίου για να κάνω τις πολυήμερες διακοπές μου. Είμαι κι εγώ που πήρα ένα δάνειο για να στεγάσω την οικογένειά μου
και σήμερα δεν μπορώ να πληρώσω τις δόσεις. Είμαι κι εγώ που πάντα αγωνιζόμουν και σήμερα ακόμη αγωνίζομαι για το δικό μου σήμερα και αύριο και σε ΜΕΝΑ ΠΡΟ-ΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
