Η χαμένη τιμή της κατάληψης (της Ιωάννας Κωσταρέλλα)
Κάθε χρόνο το Νοέμβρη γίνονται καταλήψεις στα σχολεία. Έτσι για το γαμώτο της υπόθεσης.
Ένα τσούρμο έφηβοι –που καλώς την έχουν δει επαναστάτες- ξεσηκώνουν τους πολλούς, τα πρόβατα της υπόθεσης και τους τάζουν άγρυπνες μέρες και νύχτες στο Ντεγκράσι Τζούνιορς Χάι (παλιά εφηβική σειρά).
Η υπόθεση θα ήταν χαριτωμένη, αν δεν είχε συνέπειες και μάλιστα σοβαρές. Το κυρίως πρόβλημα, όμως, είναι ότι γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Αφήνουμε έξω τις καταστροφές στα σχολεία και τις χαμένες ώρες. Παραβλέπουμε τα ανύπαρκτα –στην πλειονότητα- συνθήματα. Και πάμε στο σοβαρό που είναι ποιοι εκμεταλλεύονται κάθε φορά το νεανικό αυθορμητισμό, ιδεολογικοποιούν την κατάληψη και εν τέλει χρησιμοποιούν τα παιδιά.
Τούτη τη φορά κυκλοφορούν στα σχολεία καλέσματα σε κατάληψη για τα …εθνικά θέματα, το Μακεδονικό, τον Κατσιφά και τη Β. Ήπειρο. Αυτή τη φορά μας ενοχλούν περισσότερο και δικαίως γιατί απευθύνονται στα δήθεν πατριωτικά αντανακλαστικά των μαθητών, κρύβοντας, όμως, από κάτω μεγάλες δόσεις φανατισμού.
Η χαβαλετζίδικη διάσταση της κατάληψης εδώ και χρόνια αξιοποιείται και εξελίσσεται σε οργανωμένη προσπάθεια εκμετάλλευσης νεαρών παιδιών, τα οποία σε αυτή την ηλικία δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα τι ακριβώς συμβαίνει. Και η κολώνια αυτή κρατάει χρόνια κι ας αλλάζουν τα συνθήματα.
Ιωάννα
