«Δύο τρόποι υπάρχουν για να κάνει κάποιος την πολιτική επάγγελμά του» (της Βιολέττας Μπούσιου)
«Δύο τρόποι υπάρχουν για να κάνει κάποιος την πολιτική επάγγελμά του. Ή ζει για την πολιτική ή ζει από την πολιτική.» Μ’ αυτή τη φράση του Γερμανού κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ
, καρφωμένη στη σκέψη μου αποχαιρέτησα σήμερα, στον χιονισμένο Πεντάλοφο Βοϊου - που έμοιαζε να αγγίζει τον ουρανό- τον Κωσταντίνο Κογιόπουλο.
Και ένιωθα μέσα μου πολύ περήφανη γιατί ο κυρ-Κώστας, ο «manager» μου στην πολιτική, είχε επιλέξει να ζει για την πολιτική.
Τον γνώρισα το καλοκαίρι του 2002, με πρωτοβουλία της αείμνηστης Βίκυς Παπαφιλίππου. Τότε, ως υποψήφια νομαρχιακή σύμβουλος εγώ, στο ψηφοδέλτιο του Νίκου Παπαφιλίππου και, ως παλιός κομματάρχης ο κυρ-Κώστας, μοιραστήκαμε πολλές όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές. Γυρίσαμε μαζί όλο το Βόιο. Και όχι μόνο…
Ο κυρ-Κώστας δεν ήξερε μονάχα τα μικρά ονόματα των υποψήφιων ψηφοφόρων μας αλλά και όλες τους τις ανάγκες. Επισκεφτήκαμε οικογένειες που δεν είχαν, ίσως, ούτε τα στοιχειώδη. Ως τότε δεν είχα φανταστεί ποτέ, ότι στο Βόιο υπήρχε τόση ανάγκη. Όταν φεύγαμε από τέτοια σπιτικά, μου έλεγε πάντα: «Aυτούς πρέπει να τους βοηθήσουμε!»
Απορούσα που είχε επιλέξει για τον εαυτό του τον ρόλο του κομματάρχη γιατί ήταν πολύ περήφανος άνθρωπος. Ουδέποτε δεχόταν κέρασμα στα πολιτικά γραφεία. Μου είχε εξηγήσει πως ασχολιόταν με την πολιτική γιατί του άρεσε, πολύ, να βοηθά ανθρώπους.
Ο αγώνας μας έληξε άδοξα. Εγώ ένιωσα απογοήτευση από τον τρόπο που τα κόμματα διαχειρίζονταν – και διαχειρίζονται ακόμα- τη δύναμή τους και ο κυρ-Κώστας ένιωσε θλίψη γιατί το κάστρο έπεσε από μέσα. Παρ’ όλα αυτά, οι προσωπικές φιλοδοξίες των κομματικών στελεχών - που το επίδικο διάστημα στέρησαν από τον συνδυασμό μας τη νίκη- στο άμεσο μέλλον ευδοκίμησαν.
Και ενώ το Μακιαβελικό αξίωμα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», πάντα θα απαξιώνει την πολιτική, ευελπιστώ ότι ο μέντοράς μου -στις εκάστοτε εκλογές- ακόμα θα παίζει μπάλα από ψηλά…
Καλό Παράδεισο κυρ- Κώστα!
