Αλμυρά έρημος [ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης ]
Ξεράθηκαν εδώ τα πάντα. Τα χώματά μου καίγονται για λίγο δροσερό νερό.
Μια επικράτεια από πέτρες, σβόλους και κόκκινη άμμο η δική μου γη. Ίδια και όμοια με σεληνιακό τοπίο. Τίποτα πια δεν καρπίζει. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ζω με την αναμονή των βροχών, μπας και ξεδιψάσω τις δικές μου έσω ξέρες. Προς τούτο δε και η συγκεκριμένη γραφή. Ας εκληφθεί, παρακαλώ, σαν πεζογραφικό ευχέλαιο ή σαν ποιητική λιτανεία.
