Χειμερινή θέρμανση (του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη)
Μια ξυλόσομπα είχαμε μόνο. Ζέσταινε νερό η μάνα μου, έκανε τις πίτες της, φούρνιζε τα φαγιά της. Έβγαζα εγώ τα βιβλία μου
, ξάπλωνα στη βελέντζα, διάβαζα τα μαθήματά μου. Τη νύχτα κουκουλωνόμουν στα παπλώματα. Σηκωνόταν ο πατέρας μου να κρατήσει τη φωτιά. Ήταν πιο κρύοι τότες οι χειμώνες. Δεν θυμάμαι όμως ποτέ να κρύωσα. Όθεν κι η τωρινή μου μέριμνα, στα όρια θαρρώ της ψυχαναγκαστικής υπερβολής, να μην κρυώσουν τα παιδιά μου. Τώρα λοιπόν διαθέτω εξωτερική θερμομόνωση, αιρ κοντίσιον, ενεργειακό τζάκι, αντλία θερμότητας και καυστήρα πετρελαίου. Μαλάκωσαν βέβαια και οι χειμώνες. Έχω χρόνια να δω στις στέγες σταλαχτίτες ή να ασπρίζει η γη από την πρωινή πάχνη. Δεν ξέρω όμως γιατί, το σπίτι δεν λέει ακόμη να ζεστάνει.
ΠΗΓΗ: artinews.gr
