Ξέχασες άνθρωπε (Γράφει η Αγνή Τσίπου)
Ξέχασες ότι είσαι και εσύ περαστικός σ’αυτή τη ζωή.
Παλεύεις να γεμίσεις την τσέπη σου αλλά άδειασες την κάρδια σου.
Άφησες στη μέση τα όνειρα σου.
Άλλαξες, στο βωμό του χρήματος, ξεπούλησες και τα ιδανικά σου.
Έχασες το νόημα, τώρα χάνεις και την ανθρωπιά σου!
Πουλάς την εικόνα σου ακριβά για να γεμίσεις τα κενά σου.
Το χαμόγελο σου μοιάζει να λάμπει κάτω από τους προβολείς, αλλά δεν αντέχεις το φως των αστεριών που τρεμοπαίζει στην καρδιά σου.
Και ο έρωτας? Εμπόριο κατάντησε και αυτός, σώματα δίχως ψυχές.
Φοβάσαι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, γιατί η αλήθεια της αγάπης σε τρομάζει.
Μιλάς για αξίες και φιλίες, μα τις αξίες τις τιμούν και τις φιλίες δεν τις χρησιμοποιούν.
Κρίνεις και κατηγορείς με ευκολία ότι δεν καταλαβαίνεις, ξεχνάς ότι το νόμισμα έχει δυο όψεις.
Οι λέξεις και τα συναισθήματα, έγιναν επικίνδυνα παιχνίδια πόνου στα χέρια σου.
Τώρα πια δεν διστάζεις να ποδοπατήσεις χωρίς καμία ενοχή.
Αδιαφορείς για οτιδήποτε συμβαίνει στο διπλανό σου γιατί βολεύτηκες στο μικρόκοσμο σου.
Τι κρίμα, η εποχή των μεγάλων ποιητών τέλειωσε και τη θέση τους πήρε η εποχή των μεγάλων υποκριτών, υποσχέσεις και μεγάλα λόγια σε χρυσό περιτύλιγμα με άδειο περιεχόμενο.
Κάτι ξέχασες, κάτι άλλαξε άνθρωπε και ο κήπος σου γέμισε αυταπάτες και αγκάθια.
Ξέχασες ότι το χαμόγελο σου είναι αρκετό για να λάμψεις ,ξέχασες ότι κάνεις δεν είναι αναμάρτητος, ξέχασες ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από κάθε φόβο, ξέχασες ότι η κακία δηλητηριάζει την ψυχή σου, ξέχασες ότι τα λάθη είναι για όλους.
Ξέχασες ότι όλοι είμαστε περαστικοί!
Γράφει η Αγνή Τσίπου
