Σκιαγράφηση Καρδιάς (ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)
Καρδιά πληγωμένη από φθαρμένους ίσκιους
πρόσωπα λησμονημένα στη λήθη του χρόνου
εφιάλτες που γαντζώνουν πάνω στα χαμόγελά τους
χρυσοποίκιλτα αγκίστρια από λόγια του ανέμου
π' αρθρώνονται και φτερουγίζουν μέσα σου μυστικά.
Καρδιά φτιαγμένη από πηλό εύθραυστο
άπειρα ακριβό, θαύμα ζωής λαμπρό, μοναδικό
μετράς και θάβεις τους νεκρούς που σπαρτάρισαν
στην πάχνη των θυμιαμάτων στη διαδρομή σου
αγνή σαν παρθενικό μωρό που έχει χάσει
τον εαυτό σου.
Καρδιά τρυφερή π' αγκαλιάζεις το φθόνο
και τη μνησικακία
απ' όλους χώρισες ψυχρά, παθητικά, νηφάλια
με την παρόρμηση του φόβου, της απώλειας
με την επιθυμία της απόκτησης της καλοσύνης
με τη ψυχανάλυση του δικού σου εγώ,
της δικής σου δύναμης.
Καρδιά μου που διάλεξες τη συμφωνία της ήττας
της αβέβαιης εικόνας που έχεις για το είναι σου
μαζοχιστική καρδιά, με τις σαδιστικές τάσεις
ενσωματωμένες στο επίπεδο της φαντασίας μου
εισχώρησες στο σώμα μου, το κρατάς,
κρατιέσαι μέσα του.
Καρδιά της λύπης, του πόνου, του τραυματισμού
της σκιαγράφησης ορίων των ερεθισμάτων μου
με την εικόνα της ναρκισσιστικής εμφάνισης
αισθάνθηκα στον τοίχο σου να πάλλεται το εγώ μου
συνώνυμο της βύθισης, της κατάρρευσης
των ορίων μου.
Καρδιά μου με τα σύνθετα, τα ποικιλόμορφα κείμενα σου
απόψε οργανώθηκα αμυντικά στα φαινόμενα
του ψυχισμού σου
διαφοροποιήθηκα από τις αδιαφοροποίητες καταστάσεις σου
θεμελίωσα τα βήματα μου στις κλινικές
ικανότητές σου
αισθάνθηκα επιτέλους το εγώ σου,
στην έμφασή σου και το δικό μου εγώ.
Καρδιά μου, μίλησα μαζί σου μ' έντονους παλμούς, αναταράξεις
χάραξες βαθιά στο νου μου τη μήτρα του απέραντου σκοταδιού
έκανες αντιληπτή την υπέρβαση των σταδίων
του φόβου μου
ανακούφισες το είναι της αντανάκλασής μου
στις επιθυμίες σου
σ' ευχαριστώ, καρδιά μου, που είσαι στο σώμα μου κι έχω το σώμα σου.
Οι συγκρούσεις και οι απωθητικές μνήμες
των δυο μας
υπάρχουν χαρτογραφημένες σε στιγμές έκδηλες,
με σημασία
πολύ σημαντικές για μας να ξεκινήσουμε
ό,τι κοιμάται
να διεγείρουμε ότι βρίσκεται σε κώμα και μαρασμό
ν' αποτελέσουμε τους «φύλακες αγγέλους»
στον αποκομμένο κόσμο.
Καρδιά μου, η σκέψη μου πάντα «γίγαντας τυφλός»
που βαδίζει στο άπειρο της άγνωστης ανάλυσης
κι εσύ ο «νάνος-φύλακας» στο δρόμο
της φυσικότητας
σ΄ ένα κόσμο με έκθεση πτωμάτων
στα ποικίλα μουσεία τεράτων
με μεταφυσικές ιδιότητες, στατικά σχήματα
στη σκιαγράφησή σου.
