ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ του Παύλου Μουρουζίδη
… Ο άνθρωπος πρέπει να γίνει ο συλλογικός πλαστουργός της ιστορικής του μοίρας. Τότε θα είναι σε θέση να απαλλαχθεί από το μεγαλύτερο βάρος της δουλειάς του ρίχνοντάς το στους ώμους των μεταλλικών του σκλάβων για να γίνει ο ίδιος κύριος της
στοιχειακής δύναμης του ασυνειδήτου της ψυχής του και για να αφιερώσει όλη την δύναμή του στη δημιουργία νέων και περίλαμπρα σμιλευμένων μορφών συνεργασίας, αγάπης, αδερφοσύνης, κοινωνικότητας… Η σχόλη είναι ανάγκη στον άνθρωπο. Πρέπει να έχουμε το «δικαίωμα στην τεμπελιά»!
Φίλοι μου, ας πιούμε για αυτόν τον ανέμελο, ευτυχισμένο και λαμπρό τεμπέλη του μέλλοντος! Prosit Neujahr - Στην υγεία του Νέου Χρόνου, φίλοι μου!
Λέων Τρότσκυ, Μια Πρωτοχρονιάτικη συζήτηση για την Τέχνη, Κιέβσκαγια Μυσλ, Νο 358,
30 Δεκεμβρίου 1908
… Μια φορά κι έναν καιρό, κάποιοι άνθρωποι κάνανε μεγάλα όνειρα, συλλογικά, που κατασυκοφαντήθηκαν ως «μεγάλες αφηγήσεις» και πολεμήθηκαν λυσσαλέα.
Μια φορά κι έναν καιρό, οι άνθρωποι πίστεψαν πως η ζωή μπορεί να γίνει ανθρώπινη και αξιοβίωτη, δημιουργική και χαρούμενη, με συντροφικότητα, αλληλεγγύη και χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Πλέον, οι άνθρωποι αγκομαχούν στο μεροκάματο, να εξασφαλίσουν τον επιούσιο … και όταν ακόμα τον έχουνε, πασχίζουν να σταθούν, να αποδείξουν … να αποδείξουν πόσο άξιοι και ικανοί είναι σε αυτό που κάνουνε “μοναδικά”, πόσο “τιτανοτεράστιοι” είναι, που η άδικη μοίρα τους έριξε σε αυτό το τόσο “λίγο” γι’ αυτούς καθήκον … σε αυτούς που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε κάθε είδους καθήκοντα, αν... Πόσο τραγικοί ταρτούφοι …
Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τον εκφασισμό της κοινωνίας.
Γιατί όλος αυτός ο παροξυσμός των παιδοβιασμών, του σκουπιδαριού της trap και του επιθετικού ξεσαλώματος των πλουσιόπαιδων που αποθρασύνονται σε πάρτυ ξενοδοχείων και σε κόντρες στην παραλιακή, του γενικευμένου ανταγωνισμού, ιδίως του κωμικοτραγικού εσωτερικού ανταγωνισμού της εργατικής τάξης, θα αποδειχθεί πρελούδιο καμπαρντινάτων και… καραμπινάτων εφήβων που θα εκδικούνται με μαζικές εκτελέσεις σε εμπορικά κέντρα και σχολεία.
Η γενικευμένη σήψη και η παρακμή είναι χρόνια τώρα εδώ, με την τεράστια σύγχρονη φτώχεια, με το γενικευμένο ανταγωνισμό, με το μεθοδευμένο εκφασισμό, με τα διάλυση κάθε ίχνους κοινωνικής πρόνοιας από τη φιλελεύθερη χολέρα, με τη μεθοδευμένη διάλυση του ΕΣΥ, με το μεθοδευμένο πάρτυ της ιδιωτικής παιδείας και με τις μεγάλες Business μόνο as usual να ευημερούν…
Όμως εμείς θα επιμείνουμε,
γι’ αυτό
Prosit Neujahr - Στην υγεία του Νέου Χρόνου λοιπόν, φίλοι μου!
