«Πάμε και όπου βγει…» (του Χρήστου Τσαρτσιανίδη)
Οργή, θλίψη, στεναχώρια…
Νέοι άνθρωποι, από διάφορα μέρη της χώρας μας, χάθηκαν τόσο άδικα
, ενώ επέστρεφαν στις πόλεις τους, μετά από ένα όμορφο τριήμερο, για να συνεχίσουν τις σπουδές τους και την ζωή τους. Κάποιοι δεν έφτασαν ποτέ…
Στην θέση τους θα μπορούσε να ήμουν εγώ, εσύ, τα αδέρφια μας, η οικογένεια μας.
Εν έτη 2023, όπου μπορείς μέσα από μία εφαρμογή να βλέπεις ακόμα και που είναι ο ντελιβεράς, στην Ελλάδα δεν μπορούμε να βλέπουμε που είναι τα τρένα.
Τι θα πούμε στους ανθρώπους των αδικοχαμένων ψυχών, μετά από αυτή την τραγωδία;
Κανείς δεν μπορεί να φέρει πίσω τα παιδιά τους…
Όσοι πολιτικοί βγαίνετε μπροστά στις κάμερες και κλαίτε, είστε απλά ξεφτίλες. Οι ευθύνες σας είναι μεγάλες και εγκληματικές. Οι προειδοποιήσεις και οι καταγγελίες υπήρχαν καιρό πριν, για ένα δυστύχημα που ήταν θέμα χρόνου να συμβεί…
Πόσο κοστολογείται τελικά μία ανθρώπινη ζωή;
Ζούμε στην χώρα του «Πάμε και όπου βγει…»
Κρίμα…
