Ο τραγουδοποιός Μάκης Σεβίλογλου για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη: "Στον βωμό του χρήματος ποια είναι στ' αλήθεια η αξία της ανθρώπινης ζωής;"
Στον βωμό του χρήματος ποιά είναι στ' αλήθεια η αξία της ανθρώπινης ζωής?
Χρόνια τώρα, συντελείται μια καταστροφή από πλευράς κυβερνώντων, με εντολή του ευρωπαϊκού κονκλάβιου, που ονοματίστηκε "μεταρρύθμιση".
Τί ακριβώς είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα το βλέπουμε στο εξής καθημερινά στις μεταφορές, στην υγεία, στην παιδεία, στην καθημερινότητά μας...
Τρέχουν λοιπόν σήμερα, να συλλυπηθούν τους συγγενείς, όλοι αυτοί που βάλανε πλάτη να εκποιηθεί μπιρ παρά η δημόσια περιουσία... Ως κροκόδειλοι φορέσαν στα πρόσωπά τους τις μάσκες της επιτηδευμένης θλίψης, σε μια προεκλογική περίοδο που ξεκίνησε ήδη, αλλά δεν προκηρύχτηκε ακόμη...
Δεν απόμεινε τσίπα πια στον τόπο... Σε μια χώρα ευνομούμενη, θα 'πρεπε να καρατομηθεί όλη η ηγεσία του υπουργείου μεταφορών... Εδώ δεν θα γίνει τίποτα, ίσα ίσα που μόλις κατακάτσει ο κουρνιαχτός που τους αφήνει έκθετους, με το ένδυμα των λεχριτών, θα πάρουν σβάρνα τις γειτονιές, για να πάρουν χειραψίες και να ξαναδώσουν υποσχέσεις...
Υ.Γ. Τα έτη 1998, 99 και 2000 εργαζόμουν ως επιβλέπων αρχαιολόγος, σε σωστική ανασκαφή επί του άξονα της υπό κατασκευή τότε, Εγνατίας οδού... Ένα κομμάτι 16 χιλιομέτρων, μετά από δημοπρασία, ανέλαβε να το περατώσει η κατασκευαστική εταιρεία ΑΛΤΕ. Πλάι στον άξονα της Εγνατίας οδού, ενώ μελετούσα τα σχέδια, παρατήρησα πως υπήρχε χάραξη σιδηροδρομικής γραμμής, που θα ένωνε την Κοζάνη με την Καλαμπάκα, γραμμή που είχε σχεδιαστεί επί κυβερνήσεως Μεταξά, όταν κατασκευάστηκαν κι οι πετρόχτιστοι σταθμοί, που όσοι σώθηκαν κοσμούν ακόμη τους ελληνικούς σιδηροδρόμους. Όταν ρώτησα τον διευθυντή της κατασκευάστριας εταιρείας, τί ακριβώς είν τούτο, μου απάντησε πως δημοπρατήθηκε κι η σιδηροδρομική γραμμή κι ανέλαβαν να τη φτιάξουν. Έπεσαν το λοιπόν κάποια φορτηγά με σκύρο (χαλίκι σπαστήρα μεγαλύτερης διατομής), σε ένα μόνο κομμάτι του δρόμου, σε μια περιοχή που το τρένο δεν πέρασε ποτέ... 16 χιλιόμετρα σιδηροδρομικής γραμμής, που οδηγούν στο πουθενά, χρήματα από τον Έλληνα φορολογούμενο που δεν έπιασαν ποτέ τόπο. Να σημειώσω πως το τρένο από την πόλη της Κοζάνης, που κάποτε συνδέονταν με το Πλατύ Ημαθίας, έχει να φανεί περί τα 40 χρόνια...
Αυτά κι άλλα πολλά, που θα 'πρεπε να σκεφτούμε για να τους πέμψουμε στον αγύριστο...
Καλό κατευόδιο στις ψυχούλες που χαιρέτησαν και συλλυπητήρια στις φαμίλιες τους...
