Της έκλεισε το μάτι (Γράφει η Γιάννα Γκουτζιαμάνη)
Η Άνοιξη μεσουρανεί. Τη μέρα αλλάζει όλα του κόσμου τα φουστάνια, πολύχρωμα, φωτεινά, ρομαντικά.
Γυναίκα έτοιμη να δεχτεί όλα τα δώρα της ζωής, της φύσης με το πρωινό ξύπνημα. Το κορμί της μιρμιδίζει. Ξυπνάει κι ένα ρίγος το διαπερνά από τα δάχτυλα των ποδιών, μέχρι τις άκρες των μαλλιών. Νιώθει τα μέλη της να ανοίγουν. Ένα κύμα σιγανό που θεριεύει γλυκά τη σπρώχνει να σηκωθεί από το κρεβάτι, όπου κυλίστηκε, μέθυσε, ταράχτηκε από το κρασί του έρωτα και ύστερα απλώθηκε, χαλάρωσε.
Τώρα ανάλαφρη, άφοβη ανοίγει το στέρνο της, τα μάτια της, να πάρει μέσα της όλη την ομορφιά, να την κάνει χαρά, δύναμη, τρέλα, ν’ αψηφάει όλα τα δύσκολα, να πετάει πάνω από το κακό και την ασκήμια.
Ανοίγει το παράθυρο και να. Το φως και τ’ αεράκι συναγωνίζονται ποιο θα την αγγίξει πρώτο, να τη λούσει, να τη βγάλει από την αδράνεια, να την παρασύρει έξω στη γιορτή, που έστησαν όλα τα ζωντανά της φύσης. Ο ήλιος απλώνει τις ζεστές αχτίνες του, χάδι χρυσό , φωτεινό στο δέρμα, τα μαλλιά και την ψυχή της. Την παίρνει απαλά από το χέρι. Μπορεί να απλώσει το κορμί της, να νιώσει το κάθε του κύτταρο να ξυπνάει.
Και το αεράκι δροσερό μπατσίζει το πρόσωπο. Ανασαίνει βαθειά και είναι σαν να πίνει κρύο νερό. Όλο της το είναι ανοίγει να το διαπεράσει η δύναμη της θέλησης. Νιώθει ότι μπορεί τα πάντα. Άφοβη προκαλεί με όλες της τις αισθήσεις. Η ζωή της προσφέρεται ολόκληρη να την αδράξει, να τη ρουφήξει, με μια προϋπόθεση: ότι θα είναι έτοιμη να τα δει και να τα νιώσει όλα, να μπει στο παιχνίδι της φύσης με ίσους όρους, βάζοντας τα καλά της στα μέσα και στα έξω της.
Ο καθρέφτης μπορεί να είναι ο καλός της οδηγός. Να δει μέσα του τα χίλια πρόσωπα, που μπορεί να αλλάξει για να παίξει και να ξεγελάσει όλα του κόσμου τα κακά. Φουστάνια μακριά, πολύχρωμα, απαλά, ρομαντικά, ανάλαφρα, γήινα, κομψά, μπορούν να κάνουν το μοντέλο για όλες τις όψεις της ζωής, να δηλώσουν κάθε διάθεση και πρόθεση.
Εκείνος στο ανοιχτό παράθυρο της έκλεισε το μάτι.
Κοζάνη 21-1-2023
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
