Αριστερή Συμπόρευση για την ανατροπή στη Δυτική Μακεδονία: 8 Μαρτίου | Οι γυναίκες παλεύουν διαχρονικά για ειρήνη, κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, εργασία, ελευθερία
Αγωνίζονται ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στις γενοκτονίες, όπως αυτή που συντελείται χρόνια τώρα από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων.
H 8η Μάρτη καθιερώνεται ως διεθνής ημέρα της γυναίκας στη μνήμη του αγώνα των γυναικών κλωστοϋφαντουργών, οι οποίες στις 8 του Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη, ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η ιδέα για τον εορτασμό της εμφανίστηκε τον 20ο αιώνα. Αιτία η εκβιομηχάνιση, η αύξηση του πληθυσμού και οι ριζοσπαστικές ιδέες που άρχισαν να αναδύονται μέσα από τις κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής. Πρωτοπόρος, αιώνες πριν, η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη πρωταγωνίστησε σε μια ιδιότυπη απεργία προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος.
Είναι μια μέρα μνήμης των ιστορικών αγώνων που έδωσαν οι γυναίκες όλου του κόσμου για καλύτερες συνθήκες εργασίας, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, ισότητα αντρών και γυναικών. Ημέρα μνήμης για τις αγωνίστριες των μεγάλων εργατικών, λαϊκών κι επαναστατικών κινημάτων του περασμένου αιώνα.
Σήμερα που οι δυνάμεις του κεφαλαίου εντείνουν την εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας, αναδιοργανώνουν αντιδραστικά τους όρους εργασίας, συμπιέζουν τους μισθούς, αναστέλλουν εργατικές κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, ιδιωτικοποιούν δημόσια αγαθά, η γυναίκα βρίσκεται πρώτη στο στόχαστρο.
8 του Μάρτη του 2024, έξι μήνες από την έναρξη του πολέμου στην Παλαιστίνη. Το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, με την συνδρομή των καπιταλιστών της Δύσης, ισοπεδώνουν ότι απέμεινε από τα εδάφη των Παλαιστινίων. 30.000 οι νεκροί, τα δύο τρίτα γυναίκες και παιδιά. Το βλέμμα μας, οι καρδιές μας και οι αγώνες μας στραμμένα στη γυναίκα της Παλαιστίνης.
Στη Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, οι γυναίκες κατέχουν τη δραματική πρωτιά στην ανεργία, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη φτώχεια. Συνεχίζουν να πληρώνονται λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους. Ενώ η διάλυση του κράτους πρόνοιας, το διαλυμένο σύστημα υγείας, η έλλειψη δημόσιων κοινωνικών δομών συνεχίζουν να φορτώνουν τις γυναίκες με την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών, της φροντίδας των υπερηλίκων και του νοικοκυριού.
Παράληλα η αποσάρθρωση του εργατικού δικαίου, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η επιβολή των ελαστικών σχέσεων εργασίας πλήττουν τις εργαζόμενες γυναίκες και τα αναπαραγωγικά τους δικαιώματα. Πόσες γυναίκες έχουν απολυθεί λόγω εγκυμοσύνης επειδή τα αφεντικά δε θέλουν να φορτωθούν τα επιδόματα, σε πόσες συνεντεύξεις για δουλειά ερωτώνται οι γυναίκες αν σκοπεύουν να κάνουν παιδιά ή αν δηλώνουν «ελεύθερες» και «χωρίς υποχρεώσεις» για να «αφοσιωθούν» στη δουλειά;
Η βία κατά των γυναικών όσο κι αν αποκρύπτεται από τις κυβερνήσεις τα καθεστωτικά μίντια, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Είναι καθημερινότητα για εκατομμύρια γυναίκες ανά το κόσμο. Είναι καθημερινότητα για χιλιάδες γυναίκες στη χώρα μας. Και θα αναπαράγεται όσο η κοινωνία κλείνει τ’ αυτιά της κι όσο το κράτος αδιαφορεί μη θεσπίζοντας το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για την τιμωρία των δραστών, μη διαμορφώνοντας εκείνο το ασφαλές πλαίσιο με κατάλληλες δομές ολόπλευρης στήριξης των γυναικών ώστε να ξαναπιάσουν τη ζωή στα χέρια τους.
Η έξαρση των γυναικοκτονιών και των περιστατικών έμφυλης βίας αλλά και η συνεχής επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, είναι η πραγματικότητα της διπλής καταπίεσης των γυναικών σήμερα.
Οι παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς
Μετά τις τελευταίες καταγγελίες για βιασμούς στους αθλητικούς, καλλιτεχνικούς και εργασιακούς χώρους, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για ένα ζήτημα που κρύβονταν κάτω από το χαλί για δεκαετίες. Ακολούθησαν εκατοντάδες καταγγελίες, άνοιξαν τα στόματα, γυναίκες βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν και ν’ ακουστούν. Οι παρενοχλήσεις στους χώρους εργασίας δεν αφορούν μόνο το χώρο του αθλητισμού και της τέχνης. Είναι πραγματικότητα για χιλιάδες γυναίκες εργαζόμενες σε όλους τους χώρους εργασίας.
Ζούμε σε μία κοινωνία όπου η γυναίκα που έχει υποστεί βία ή παρενόχληση φέρει βαρύ σωματικό, ψυχολογικό και κοινωνικό στίγμα. Γι’ αυτό και αποτελεί μεγάλη πράξη θάρρους η καταγγελία του γεγονότος.
Ως εδώ! Ορθώνουμε το ανάστημα μας! Ν’ ακουστεί η φωνή μας!
Για να μπορούν να καταγγέλλονται και να τιμωρούνται κάθε είδους περιστατικά, είτε αφορούν εργοδοτικές επιθέσεις, εκβιασμούς, ακόμα και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Για να μην κρύβεται τίποτα κάτω από το χαλί! Για να μην είναι κανείς μόνος, καμία μόνη! Για να τιμωρείται ο θύτης κι όχι να στιγματίζεται το θύμα. Για να σπάσει ο φόβος και να κερδίζει μέρα με τη μέρα η ζωή και το φως.
Όλες και όλοι στον αγώνα! Για ίσα δικαιώματα στη δουλειά, στο σπίτι, στην κοινωνία.
Για την υπεράσπιση των εργασιακών, αναπαραγωγικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Για την προστασία της μητρότητας.
Για Δημόσια υγεία, περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια. Για Δημόσια παιδεία, βρεφονηπιακή φροντίδα και προσχολική αγωγή.
Για ένα θεσμικό και νομικό πλαίσιο που θα ενισχύει τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους διάκριση με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό. Που θα στηρίζει και θα βοηθά τις γυναίκες να καταγγείλουν, θα ενισχύει όσες υφίσταντο βία, παρενόχληση στο χώρο εργασίας, στο σπίτι.
Η πάλη των γυναικών για κοινωνικά δικαιώματα, για δημοκρατία, ισότητα, χειραφέτηση είναι δημιουργικά δεμένη με τον αγώνα συνολικά της εργατικής τάξης για απελευθέρωση από το σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Είναι δεμένη με την ανάγκη να φτιάξουμε έναν άλλο πολιτισμό ενάντια στην εμπορευματοποίηση της γυναίκας, της σεξουαλικότητας, την εμπορευματοποίηση των πάντων, ενάντια στον ακραίο ατομισμό και ανταγωνισμό, στον πολιτισμό της βίας, του δόγματος της «επιβίωσης του ισχυρού». Για να οικοδομήσουμε έναν πολιτισμό της ισότητας και της αρμονικής συνύπαρξης, της δημοκρατίας, που θα εκφράζει την ανάγκη χειραφέτησης των δυνάμεων της εργασίας που παράγουν και δημιουργούν τον πλούτο του κόσμου μας.
Η γυναίκα της εργατικής τάξης, η εργαζόμενη, η μετανάστρια, η νέα γυναίκα μπορούμε να γίνουμε η κινητήριος δύναμη για την ανατροπή και τη διεκδίκηση!
Κοζάνη 7/3/2024
«Αριστερή Συμπόρευση για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ στη Δυτική Μακεδονία»
