Χαρούμενα προσφυγόπουλα στο σχολείο - Ναι, χαρούμενα προσφυγόπουλα! (του Γιώργου Τσιάκαλου)
Την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν ανάγκη να βρίσκομαι στη δίκη της Χρυσής Αυγής κι εκεί θα είμαι και την εβδομάδα που έρχεται. Γι’ αυτό παραμέλησα κατεπείγουσες
υποχρεώσεις μου στον τομέα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων και αθέτησα σχετικές υποσχέσεις μου στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς δεν γινόταν αλλιώς.
Τα μηνύματα που έρχονται από τα σχολεία είναι ανησυχητικά. Το Υπουργείο επιμένει να στέλνει πολλά προσφυγόπουλα σε απογευματινά τμήματα χωριστά και μακριά από τα ντόπια παιδιά, όπου καμιά προετοιμασία για την ένταξή τους στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι δυνατή. Όμως ταυτόχρονα, υποχωρώντας δήθεν στο αίτημα του εκπαιδευτικού κόσμου για ένταξη των προσφυγόπουλων στο κανονικό σχολείο, στέλνει άλλα παιδιά στα πρωινά σχολεία χωρίς να παρέχει στις σχολικές μονάδες την απαραίτητη υποδομή και το αναγκαίο προσωπικό. Αυτό συμβαίνει ακόμη και στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ελπίζω ότι δεν πρόκειται για συνειδητή επιλογή με στόχο την κατασυκοφάντηση της υπαρκτής παιδαγωγικής δυνατότητας και αναγκαιότητας να βρίσκονται ΟΛΑ τα παιδιά στο ίδιο σχολείο. Φοβούμαι όμως ότι μπορεί να συμβαίνει κι αυτό.
Χρειάζεται ψυχραιμία τις δύο πρώτες εβδομάδες. Κανένα σχολείο δεν επιτρέπεται να αρνηθεί την υποδοχή των παιδιών ακόμη και όταν είναι φανερό ότι χωρίς την απαραίτητη υποδομή και βοήθεια δεν είναι δυνατή η αντιμετώπιση των προβλημάτων. Αυτό που δεν επιτρέπεται να συμβεί είναι να δοθεί η δυνατότητα στους «αρμόδιους» να ισχυριστούν ότι «τα σχολεία ήταν αυτά που δεν δέχτηκαν τα προσφυγόπουλα και ότι οι εκπαιδευτικοί ήταν αυτοί/ες που αντέδρασαν».
Σε κάθε σχολείο πρέπει να καταγραφούν όλα τα δεδομένα και όλες οι ανάγκες ώστε το αργότερο στο τέλος Σεπτεμβρίου να είμαστε σε θέση να δείξουμε τι απαιτείται για να υπάρχει σωστή εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Και φυσικά να το διεκδικήσουμε και να το κερδίσουμε.
Ταυτόχρονα πρέπει να οργανώσουμε την συμπαράσταση των εθελοντών και εθελοντριών σε μαθητές, μαθήτριες και εκπαιδευτικούς. Στα μέσα Οκτωβρίου οργανώνουμε στη Θεσσαλονίκη ένα σχετικό διήμερο ενημέρωσης, προβληματισμού και επιμόρφωσης.
Μπορούμε να πετύχουμε.
Αναρτώ σήμερα ένα βίντεο που δείχνει τη Σιουάρ να πηγαίνει στο σχολείο. Όσοι/ες παρακολουθούσαν παλιότερες δημοσιεύσεις μου και φωτογραφίες την έχουν δει συχνά στις αναρτήσεις μου καθώς με την οικογένειά της είχαμε πολύ στενές φιλικές σχέσεις όσο καιρό ήταν στη Θεσσαλονίκη. Στα τέλη Ιουλίου μετεγκαταστάθηκαν στη Σουηδία, πολύ ψηλά στο Βορρά. Η μεγαλύτερη αδελφή, η Σάρα, και η Σιουάρ ξεκίνησαν το σχολείο σχεδόν αμέσως. Την προηγούμενη εβδομάδα η Ρίμα, η μαμά τους, μου έστειλε το βίντεο με τη Σιουάρ (που αναρτώ εδώ) γράφοντας ότι η ίδια είναι πια ήσυχη, ικανοποιημένη κι ευτυχισμένη γιατί τα παιδιά πηγαίνουν με τόση χαρά στο σχολείο. Γι’ αυτά επέλεξαν το δρόμο της προσφυγιάς.
Χαίρομαι για τη Ρίμα, παρόλο που αναγκάστηκε να πάει τόσο μακριά, γατί αναλογίζομαι πόσο άσχημα θα ένοιωθε σήμερα, αυτή η αφοσιωμένη δασκάλα, αν είχε καθυστερήσει η μετεγκατάστασή τους για δύο μήνες, και η Σιουάρ -το πρωτάκι!- θα ήταν υποχρεωμένη να γνωρίσει το σχολείο μέσα από τις δομές που ετοίμασαν για τα προσφυγόπουλα οι δικοί μας φωστήρες.
ΠΗΓΗ: Γιώργος Τσιάκαλος
