«Δίκαιοι» πλειστηριασμοί (του Μανώλη Πατσώνα)
Τις τελευταίες μέρες η κυβερνητική προπαγάνδα, μέσα κυρίως από τα κρατικά κανάλια, χτύπησε κόκκινο. Εκτός από τα γνωστά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, επιστρατεύτηκαν
και υπουργοί, ώστε να μας πείσουν ότι η λαϊκή στέγη δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο.
Πόσο αξιόπιστες όμως μπορεί να είναι τέτοιου είδους διαβεβαιώσεις;
Όχι μόνο γιατί προέρχονται από χείλη ανθρώπων που πολλάκις διαψεύσθηκαν, αλλά και γιατί υπάρχει κυνική και πεντακάθαρη η δήλωση του επικεφαλής της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, Ν. Καραμούζη, ο οποίος, αναφερόμενος στην υποτιθέμενη «άτυπη συμφωνία» να μη βγαίνουν σε πλειστηριασμό ακίνητα αξίας μικρότερης των 300.000 ευρώ, είχε πει: «Δεν υπάρχει κάποια συμφωνία. Υπάρχει η δική μας επιλογή στο ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας, με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, να επικεντρωθούμε στις μεγάλες υποθέσεις, διότι αυτή είναι η προτεραιότητα. Δεν σημαίνει όμως ότι μεταγενέστερα, υπάρχει κάποια συμφωνία ότι δεν θα συνεχίσουμε να κάνουμε πλειστηριασμούς»...
Λοιπόν, ποιόν να πιστέψουμε; Τα διάφορα παπαγαλάκια, τα κυβερνητικά στελέχη, η τους πραγματικούς διαμορφωτές της νέας μνημονιακής Ελλάδας; Δεν νομίζω ότι θα έχουμε κάποιο ιδιαίτερη δυσκολία, να αντιληφθούμε τι ακριβώς επιδιώκουν όλοι οι παραπάνω.
Τότε λοιπόν γιατί γίνεται τόσο μεγάλη προσπάθεια συσκότισης και παραπληροφόρησης; Μα γιατί ο Έλληνας έχει μια ευαισθησία. Θεωρεί πολύ σημαντικό να έχει πάνω από το κεφάλι του, ένα κεραμίδι. Γνωρίζοντας αυτό οι κυβερνήτες μας, πανικοβάλλονται. Γιατί ενώ υπέγραψαν την απαλλοτρίωση από τα διάφορα κοράκια της λαϊκής στέγης, φοβούνται απρόβλεπτες λαϊκές αντιδράσεις. Δεν έχει κάποιος, παρά να παρακολουθήσει τις δηλώσεις των αρμόδιων υπουργών, για να αντιληφθεί αμέσως τον πανικό τους
Γιατί όμως ενώ γνωρίζουν ό,τι το ζήτημα της κατοικίας μπορεί να σημάνει την πολιτική τους καταβύθιση, υπέγραψαν τη συμφωνία για τους πλειστηριασμούς; Μα γιατί δεν μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι οι παρεμβάσεις κυβέρνησης - τραπεζών - κουαρτέτου στοχεύουν στην ενίσχυση του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ώστε να τονωθεί η τραπεζική στήριξη σε «βιώσιμες» επιχειρήσεις και ομίλους, σε συνδυασμό βέβαια με την οριστική αποβολή από το «κάδρο» της επιχειρηματικότητας των αδύναμων «κρίκων», με κατεύθυνση τη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής «πίτας» και των κερδών. Με λίγα λόγια, στόχος είναι να επιβιώσουν λίγες επιχειρήσεις, που έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις τις είχαν ονομάσει «εθνικούς πρωταθλητές».
Έτσι λοιπόν αποφάσισαν να απαλλάξουν τις τράπεζες από τα κόκκινα και στη συνέχεια από τα επισφαλή δάνεια. Το πώς δημιουργήθηκαν όμως αυτά ουδόλως τους απασχολεί. Αν κάποιος εργαζόμενος έχασε τη δουλειά του, η μειώθηκαν δραστικά τα έσοδά του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποπληρώσει το στεγαστικό δάνειο που πήρε άλλες εποχές, δεν έχει καμία σημασία για αυτούς
ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ!!
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΤΣΩΝΑΣ
