Η αβάσταχτη ελαφρότητα της απουσίας (του Νικόλα Ι. Τζήμου)
Την προηγούμενη εβδομάδα γίναμε στη Δυτική Μακεδονία κοινωνοί μιας μεγάλης δημοσκόπησης που διεξήγαγε η Καπα Research και δημοσίευσε ο ιστότοπος Kozani.tv.
Από τις τριάντα κάρτες που παρουσιάστηκαν την μεγαλύτερη συζήτηση προκάλεσαν δύο. Η δημοτικότητα του Περιφερειάρχη Δυτ. Μακεδονίας (50% θετικές γνώμες) και η μικρή διαφορά μεταξύ ΝΔ (24,6%) και ΣΥΡΙΖΑ (22,2%), τόσο σχέση με τα εθνικά ευρήματα όσο και με τα ευρήματα της ίδιας δημοσκόπησης σε άλλες περιφέρειες.
Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση των δύο παραπάνω ερωτημάτων και την παράθεση ορισμένων κρίσιμων ποσοτικών στοιχείων, θεωρούμε κρίσιμο να υπογραμμίσουμε την απουσία αναλυτικών – ανά Περιφερειακή Ενότητα – δεδομένων που θα διευκόλυναν το έργο και ίσως φώτιζαν τοπικές διαφοροποιήσεις και ιδιαιτερότητες.
1. Η υψηλή δημοτικότητα συνοδεύεται από υψηλά σημαντική αρνητική γνώμη (39%), αναντίστοιχη των αρνητικών γνωμών που έχουν οι συνάδελφοί του περιφερειάρχες που συγκεντρώνουν θετικές γνώμες σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%, οι οποίες κυμαίνονται περίπου στο 30%. Υπάρχει, λοιπόν, μια στατιστικά σημαντική διαφορά οι οποία δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
2. Επίσης, δεν πρέπει να υποτιμηθεί ότι το ποσοστό των πολιτών που επιθυμούν την επανεκλογή του Θ. Καρυπίδη στο θώκο του Περιφερειάρχη Δυτ. Μακεδονίας είναι κάπως χαμηλότερο (44,5%), με βεβαιότητα να εκφράζει σχεδόν ένας τους τέσσερις Δυτικομακεδόνες (24%). Αντίθετα, την απόλυτη άρνησή τους στην επανεκλογή εκφράζουν κάπως περισσότεροι (27%), ενώ οι συνολικά αρνητικές τοποθετήσεις είναι επίσης ενισχυμένες (41,0%). Η διαφορά, λοιπόν, των πολιτών που επιθυμούν την επανεκλογή του με εκείνων που δεν την επιθυμούν αγγίζει τα όρια του στατιστικού σφάλματος που δίνει η εταιρεία (3,2%).
Όμως τί σημαίνουν όλα αυτά;
Η υψηλή, σε σχέση αρκετούς ομολόγους του – αλλά σίγουρα όχι η υψηλότερη –, δημοτικότητα του Θ. Καρυπίδη αποτελεί προϊόν της «διάσωσης» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τις αρνητικές κριτικές των πολιτών. Στην παράμετρο αυτή θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι πρόκειται για την πρώτη του θητεία. Συνήθως οι πολίτες είναι πιο επιεικείς σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Εξελέγη ως ο χαρισματικός ηγέτης που θα απέτρεπε την υποβάθμιση και την καταστροφή της Δυτικής Μακεδονίας από τα Μνημόνια και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Μετά από δυόμιση σχεδόν χρόνια θητείας μπορεί να διατείνεται όχι μόνο ότι «Δεν ψήφισε Μνημόνια», αλλά και να περιφέρει ανά την Ελλάδα (Μεγαλόπολη, 04/05/2017) την δημαγωγική, θεσμικά επικίνδυνη, και επιβλαβή για τη Δυτική Μακεδονία απειλή του ότι «θα παραιτηθεί αν πωληθούν μονάδες της ΔΕΗ». Όταν πωληθούν τί θα κάνει; Θα προτιμήσει την kolotoumba και την ανεπανόρθωτη βλάβη στο προσωπικό του προφίλ ή θα αφήσει μαζί με το υπόλοιπο Περιφερειακό Συμβούλιο την Δυτ. Μακεδονία χωρίς αιρετή περιφερειακή αυτοδιοίκηση;
Σε πολιτικό επίπεδο, είναι ορατή η απουσία μιας προσωπικότητας, την οποία οι πολίτες θα κατανοούν ως ευθέως ανταγωνιστική στις περιφερειακές εκλογές του 2019 και η οποία θα εισπράξει την φθορά του Περιφερειάρχη. Επίσης, δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί ότι η μείζονα αντιπολίτευση πρακτικά δεν υπάρχει. Είναι αξιοπερίεργο πώς σε μια περιφέρεια που τα μεγαλύτερα προβλήματα που βιώνουν οι πολίτες είναι η «ανεργία» (82%), οι «δομές υγείας-νοσοκομείο» (43%) και η «ανέχεια/φτώχεια» (36,5%), ζητήματα που άπτονται είτε του θεσμικού πλαισίου ίδρυσης και λειτουργίας της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης (περιφερειακή ανάπτυξη) είτε η Περιφερειακή Αρχή έχει να επιδείξει «έργο» (Υγεία), η αντιπολίτευση αδυνατεί να πλήξει τη δημοτικότητα του Περιφερειάρχη!
Η μόνη εμφανής αντιπολιτευτική στάση προέρχεται από την ελάσσονα αντιπολίτευση, η οποία στο πρόσωπο της κας Ζεμπιλιάδου προσπαθεί να χτυπήσει την Περιφερειακή Αρχή σε ζητήματα διαφάνειας και διαχείρισης των πόρων. Ενώ όμως έχει συντελέσει στην εμπέδωση των αρνητικών κρίσεων για τον Περιφερειάρχη, αδυνατεί(;) να εισπράξει τα οφέλη μάλλον για πολύ πρακτικούς λόγους. Είναι μόνη!
Κατά την άποψή μου αυτός είναι και ο πρώτος λόγος της μικρής διαφοράς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Η αντιπολίτευση συνολικά και η ΝΔ ειδικότερα υποεκπροσωπούνται στη Δυτική Μακεδονία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επτά στους δέκα βουλευτές και η ΝΔ τους υπόλοιπους τρεις, οι οποίοι αγγίζουν τα όριά τους. Η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού της ΝΔ, νέου και παλαιότερου, να ενεργοποιήσει τα προσωπικά του δίκτυα και να στήσει καινούρια συντελεί στην κακή εικόνα του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αδυνατεί να βρει ικανούς σε ποσότητα και ποιότητα «πρεσβευτές στην κοινωνία» ώστε να περάσει το πολιτικό της μήνυμα. Αδυνατεί να απευθυνθεί με «λαϊκότητα και χωρίς λαϊκισμό στα πιο αδύναμα στρώματα», όπως έγραψε ο Γ. Βούλγαρης. Να αμβλύνει την ανασφάλεια και να απαλύνει το θυμό, που παραμένουν τα κυρίαρχα συναισθήματα των Δυτικομακεδόνων (37,5% και 30% αντίστοιχα). Ακόμη και σήμερα αυτή η παραμυθία ασκείται από την πληθωρική παρουσία του Περιφερειάρχη, τη δημαγωγική ρητορική του και την πολιτική του συμμαχία με το ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι, νομίζω, χρήσιμο για το πολιτικό προσωπικό όλων των αποχρώσεων να θυμάται ότι το ώριμο φρούτο δεν πέφτει ποτέ από το δέντρο πριν είναι σχεδόν αργά.
Ο Νικόλας Τζήμος είναι πολιτικός επιστήμονας, διδάκτορας του Τμ. Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
