Οι μετανάστες σώζουν πάλι τη Γερμανία, του Μιχάλη Ψύλου
«Η σημασία των μεταναστών στη γερμανική οικονομία συχνά υποτιμάται» γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Welt.
«Μόνο που η μελλοντική επιτυχία της γερμανικής οικονομίας θα εξαρτηθεί περισσότερο από πριν από τους μετανάστες», παραδέχεται με έμφαση η συντηρητική γερμανική εφημερίδα.
«Τη στιγμή που απαιτούνται πολλοί για να καλύψουν όλες τις θέσεις εργασίας σε εργοστάσια, γραφεία και κλινικές, ο πληθυσμός στη Γερμανία έχει ένα πρόβλημα: Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με Γερμανούς . Είναι απλά πολύ μεγάλοι ηλικιακά για να το κάνουν μόνοι τους» , τονίζει η Die Welt αναφερόμενη στο δημογραφικό πρόβλημα και τη γήρανση του πληθυσμού.
Νέα στοιχεία από το φιλόεργοδοτικό Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας (IW) δείχνουν πόσο τεταμένη είναι η κατάσταση τώρα. Εάν δεν υπήρχαν μετανάστες, ο αριθμός των απασχολούμενων ατόμων είναι πιθανό να μειωθεί κατά 4% σε όλες τις αστικές και αγροτικές περιοχές της χώρας έως το 2024.
O θρύλος του gastarbeiter -του ανώνυμου μετανάστη της δεκαετίας του 60 , στον οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το γερμανικο οικονομικό θαύμα , επιστρέφει.
Μνημείο για τους μετανάστες
Στην πόλη Φιρτ της νότιας Βαυαρίας , οι τοπικές αρχές έστησαν μαλιστα πριν λίγες ημέρες μνημείο για τους gastarbeitern - τους μετανάστες που «έφυγαν από τις χώρες καταγωγής τους πριν από πολλά χρόνια και κατέστησαν δυνατό το γερμανικό οικονομικό θαύμα», όπως γράφει η Berliner Zeitung. Πρόκειται για μια στήλη σχεδιασμένη από τον γλύπτη Αντρέ Τζέσαρ , που τοποθετήθηκε κοντά στο δημαρχείο. Στην στήλη , μια επιγραφή ,δίνει το νόημα της εξαιρετικής πρωτοβουλίας : «Το Φιρτ ευχαριστεί όλους τους φιλοξενούμενους εργαζόμενους από την καρδιά μας . Εμπλούτισαν την ανοιχτή αστική κοινωνία μας και συνέβαλαν αποφασιστικά στην οικονομική ανάπτυξη» Η στήλη ειναι μαλιστα κατασκευασμένη απο ασβεστόλιθο, καθώς ο γλύπτης επέλεξε το υλικό προσεκτικά, ώστε να προέρχεται και να θυμίζει τη Μεσόγειο .
Το κείμενο πλαισιώνεται από δύο ανάγλυφα. Κάποιος δείχνει την κατάσταση καθώς ένας νεαρός άνδρας στο χωριό του ξεκινά με τη βαλίτσα του γεμάτη ελπίδα, η οικογένειά του τον αποχαιρετά. Ο Τζέσαρ το αντιπαραθέτει με την άφιξη σε έναν ψυχρό σιδηροδρομικό σταθμό σε έναν παράξενο κόσμο. «Ήταν σημαντικό για μένα να ξεκαθαρίσω αυτήν την ένταση, ενώ τα χωριά αιμορραγούσαν μέχρι θανάτου στην πατρίδα μου, οι άνθρωποι εδώ στη Γερμανία ήταν αρχικά εντελώς μόνοι, κανείς δεν τους περίμενε», εξηγεί ο καλλιτέχνης για την ιδέα του.
Μια βαλίτσα -σύμβολο
Η επιγραφή πλαισιώνεται από δύο ανάγλυφα:Το ένα δείχνει έναν νεαρό άνδρα που ξεκινά από το χωριό του για τη Γερμανία με τη βαλίτσα του γεμάτη ελπίδα και η οικογένειά του να τον αποχαιρετά. Ο Τζέσαρ το αντιπαραθέτει με την άφιξη σε έναν ψυχρό σιδηροδρομικό σταθμό, σε έναν παράξενο κόσμο. «Ήταν σημαντικό για μένα να ξεκαθαρίσω αυτήν την ένταση, ενώ τα χωριά αιμορραγούσαν , οι άνθρωποι που έρχονταν εδώ στη Γερμανία ήταν αρχικά εντελώς μόνοι, κανείς δεν τους περίμενε», εξηγεί ο καλλιτέχνης για την ιδέα του. Η βαλίτσα, έγινε έτσι, σύμβολο αποχαιρετισμού και ελπίδας.
