Μεσόβουνο 23 Οκτωβρίου1941 - 80 χρόνια από τη μεγάλη σφαγή | Μια υπόσχεση, δεν πρόκειται να ξεχάσω, δεν πρόκειται να συγχωρήσω !
(γράφει ο Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης)
Λίγο πριν με είχε ακούσει να φωνάζω στη λαϊκή αγορά της Λαμίας «μήλα Βερμίου έχουμε, σκληρά και νόστιμα»
-Από το Βέρμιο, από πού ακριβώς; ρώτησε…
-Από το Μεσόβουνο του απάντησα με συγκρατημένη υπερηφάνεια...
-«Από το Μεσόβουνο;» ρώτησε ξανά με σχεδόν τρεμάμενη φωνή. Ήταν πολύ ψηλός αρκετά μεγάλος σε ηλικία αλλά καλοστεκούμενος, εγώ εικοσιτεσσέρων. «Μισό λεπτό να εξυπηρετήσω» του είπα...
Πραγματικά δεν ήταν παραπάνω από μισό λεπτό ο χρόνος που χρειάστηκα και έγινε άφαντος!
«Ένας αντάρτης ήταν», έτσι είπαν οι γύρω όταν κάτι ρώτησα.
Ένας αντάρτης από τα βουνά του Βερμίου, σκέφτηκα.
Κρίμα που δεν είπαμε κάτι περισσότερο, κρίμα που δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω εάν γνώριζε τον παππού μου τον Γόζο.
Ξέρω ότι για μερικούς από εσάς τέτοιες ιστορίες δεν έχουν και πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Ξέρω πάλι, πως αρκετοί καταλαβαίνετε πιο πολλά από αυτό που διηγήθηκα.
Η γιαγιά μας δεν μας έλεγε παραμύθια με δράκους, βασιλόπουλα, κοκκινοσκουφίτσες και παπουτσωμένους γάτους αλλά πραγματικές ιστορίες από τη ζωή της που έμοιαζε σαν παραμύθι.
Παραμύθι σκληρό, άγριο και απάνθρωπο.
"Ποτέ να μη ζήσετε πόλεμο, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα" νομίζω ότι το είχα ακούσει πάνω από χίλιες φορές. Όλες οι ιστορίες της είχαν αυτό το τέλος.
Μεγάλωσε τα παιδιά της μέσα στη φτώχεια και τα κατάφερε, με όπλο την αξιοπρέπεια, την αγωνιστικότητα, την επιμονή, τα δημοκρατικά της χαρακτηριστικά, μέσα στην μαυρίλα της εποχής, όπως και τόσες μανάδες.
Κάποτε ο πατέρας μου είπε πως το παντελόνι που φορούσε, μικρό και ζωηρό παιδί, δεν ήξερε από τα πολλά μπαλώματα ποιο ήταν το αρχικό πραγματικό του χρώμα.
"Όλη νύχτα μπάλωνε η γιαγιά σου για να τα καταφέρει να έχουμε ένα παντελόνι, έστω και μπαλωμένο, εγώ και οι θείοι σου".
Ο ναζισμός και ο φασισμός στην Ελλάδα και τον κόσμο στέρησε τους ανθρώπους και τα ποιο απλά καθημερινά πράγματα που σήμερα θα θεωρούσαμε αδιανόητο εάν μας έλειπαν.
Ο ναζισμός και ο φασισμός στο Μεσόβουνο και παντού, στέρησε από τα παιδιά εκείνα τη μόρφωση, μια καλύτερη ζωή και αυτό δεν αλλάζει.
Φυσικά με μεγάλο αγώνα κατάφεραν και έχτισαν ξανά τα χωριά και τις πόλεις τους, έχτισαν ξανά τη χώρα. Ίσως φαίνεται εξωπραγματικό, ίσως υπερβολικό άλλα έτσι έγινε!
Οι Γερμανοί χτύπησαν το χωριό μου το Μεσόβουνο δύο φορές, τον Οκτώβριο του 1941 και τον Απρίλιο του 1944, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους, ισοπεδώνοντας και ρημάζοντας τα πάντα. Προσπάθησαν να το εξαφανίσουν από το χάρτη μα δεν τα κατάφεραν…
Με την υπόσχεση στους προγόνους μας ότι δεν πρόκειται να ξεχάσω τίποτα, δεν πρόκειται να συγχωρήσω τίποτα, συνεχίζω…
Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης του Χρήστου και της Μαρίας από το Μεσόβουνο Εορδαίας
www.kozani.tv - www.ptolemaida.tv
*Το κείμενο γράφτηκε το 2020, συμπληρώθηκε και διορθώθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 2021
