Γιάννης Στάνκογλου: "Αφιερώνω την παράσταση στην κόρη μου και σε όλες τις γυναίκες" (Ηχητικό)
«Στο Killer Joe υπάρχει το στοιχείο της ενδοοικογενειακής βίας, θέμα που ήθελα με κάποιο τρόπο να καταδείξω» - Δίνω μία μαύρη αλλά πιο αισιόδοξη οπτική στο έργο.
Το Killer Joe διαδραματίζεται σε ένα ανδροκρατούμενο camp με τροχόσπιτα και συναντά τη μη προνομιούχα τάξη, το λαό των τροχόσπιτων του περιθωρίου του Αμερικάνικου Νότου, που έχει το υποτιμητικό παρατσούκλι trailertrash («σκουπίδια των τροχόσπιτων»). «Μέσα εκεί βλέπουμε μία πολύ σκληρή ιστορία, σαν εκείνες που ακούμε και εμείς τα τελευταία χρόνια. Ιστορίες γυναικοκτονίας, ιστορίες γύρω από το ζήτημα της πατριαρχίας, το οποίο πρέπει κατά τη γνώμη μου να αρχίσουμε να το βλέπουμε αλλιώς. Για τον λόγο αυτό αφιερώνω την παράσταση στην κόρη μου και σε όλες τις γυναίκες» είπε στη Μαρία Θανασούλια και στον Κώστα Σαββόπουλο ο Γιάννης Στάνκογλου.
«Επέλεξα για την πρώτη μου σκηνοθεσία το Killer Joe του Tracy Letts γιατί μίλησε σε αυτό που είμαι ως άνθρωπος. Μία όμορφη θεατρική γραφή, με γρήγορους διαλόγους και ταυτόχρονα πολύ σκοτεινό χιούμορ. Ο ρυθμός του είναι κινηματογραφικός και ένιωσα να είναι ιδανικός για το ντεμπούτο μου» σημείωσε.
Σχετικά με το μέτρο που δεν επιτρέπει την είσοδο των ανεμβολίαστων στα θέατρα με την επίδειξη αρνητικού ράπιντ τεστ ανέφερε πως «έριξε την προπώληση κατα 60 με 80 τοις εκατό. Μετά από δύο χρόνια με τα θέατρα κλειστά, αυτό δυσκολεύει πολύ τα πράγματα. Θεωρώ έχουν γίνει πολλά λάθη στο πώς επικοινωνήθηκε η καμπάνια για το εμβόλιο και για το πώς θα επανέλθει η κανονικότητα. Έτσι ο κόσμος έχασε το momentum για να κάνει αυτό που πρέπει».
Για τις ανάγκες των γυρισμάτων της μικρού μήκους ταινίας «Θανατοποινίτης» η οποία γυρίστηκε σε πλαίσιο προγράμματος από άντρες που εκτίουν τις ποινές τους και ασχολήθηκαν για πρώτη φορά στη ζωή τους με το σινεμά υπό την επίβλεψη του Αντώνη Κόκκινου, o Γιάννης Στάνκογλου βρέθηκε για τρεις ημέρες επί δώδεκα ώρες στις φυλακές του Κορυδαλλού. «Οι συνθήκες κράτησης είναι δύσκολες. Περνούσα καθημερινά τον έλεγχο, ήμουν σε επαφή με τους κρατούμενους. Είναι μία κοινωνία σαν τη δική μας, απλώς με τους τοίχους και τα σίδερα πιο βαριά. Οι άνθρωποι όμως που συμμετείχαν στο πρόγραμμα έδειξαν τρομερό πάθος στο να κάνουν κάτι νέο και έδωσαν τρομερή ενέργεια για να γίνει αυτή την ταινία».
ΠΗΓΗ: www.avgi.gr
