Οι νέοι στην Κοζάνη δεν ζούμε. ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΜΕ (Γράφει ο Στέλιος Μήλιος)
Είναι κοινώς αποδεκτό πως οι νέοι κάθε πόλης διαδραματίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο.
Τι γίνεται όμως όταν αυτοί δεν υπάρχουν;
Πως μπορεί να εξελιχθεί μια κοινωνία όταν δεν υπάρχουν νέοι άνθρωποι να δουλέψουν στο τόπο τους;
Τι γίνεται όταν δεν υπάρχουν ευκαιρίες στη πόλη που γεννηθήκαμε;
Και ένα τελευταίο ερώτημα. Τις ευκαιρίες τις δημιουργούμε ή τις βρίσκουμε έτοιμες.
Κάθε μέρα συνομιλώ με συνομήλικους μου οι οποίοι τελειώνοντας τις σπουδές τους δεν επιθυμούν σε καμία των περιπτώσεων να επιστρέψουν στην πόλη μας ,την Κοζάνη. Είναι κάτι το οποίο δεν μας κάνει εντύπωση.
Ζούμε σε μια επαρχία που εξελισσόμαστε βραχυπρόθεσμα. Ζούμε σε μια πόλη που δεν μπορεί να αποβάλλει πολλά χαρακτηριστικά του παλαιοκομματισμού. Ζούμε σε μια τοπική κοινωνία που εξυπηρετεί και βολεύει συγκεκριμένους ανθρώπους. Ζούμε στην Κοζάνη και έχουμε ξεχάσει τις λέξεις, ευκαιρίες, πρόοδος, ανάπτυξη ,νεολαία, αξιοκρατία, αναβάθμιση.
Όσοι νέοι ζούμε εδώ, δεν ζούμε, αλλά επιβιώνουμε. Επιβιώνουμε δουλεύοντας σε δουλειές που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο σπουδών μας. Επιβιώνουμε σε μια πόλη που δεν μας παρέχει το ανάλογο βιοτικό επίπεδο.
Επιβιώνουμε, δεν ζούμε στη Κοζάνη. Και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να αλλάξει. Αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε ποιοι;
Δυσπιστία, απογοήτευση, αδιαφορία, αηδία, είναι κάποια από τα συναισθήματα που μας περιβάλλουν. Δεν πρέπει όμως να αφήσουμε αυτό το lifestyle να μας εμποδίσει να εργαστούμε για την αλλαγή.
Είναι πιο σημαντικό από ποτέ να γίνει μια ριζική αλλαγή στις συνθήκες κοινωνικής συμβίωσης. Πρέπει να γίνει ένας αναστοχασμός και να δουλέψουμε για το ΕΜΕΙΣ.
Επιβιώνουμε στη πρωτεύουσα της Δυτικής Μακεδονίας που έχει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία μείωση πληθυσμού όλης της Επικράτειας σύμφωνα με την απογραφή του 2021, αγγίζοντας το 10% σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα η οποία κυμαίνεται στο 3,5%. Το ποσοστό της μείωσης του πληθυσμού για την Π.Ε. Κοζάνης ανέρχεται στο 8,7 %. Πιο συγκεκριμένα στην Π.Ε. Κοζάνης στον ο Δήμο Κοζάνης ο πληθυσμός μειώθηκε περίπου σε 4.200 άτομα, στο Δήμο Εορδαίας στα 3.100 ενώ 3.300 άτομα λιγότερα καταγράφονται στο Δήμο Βοίου, 1.700 στο Δήμο Σερβίων και 400 στο Δήμο Βελβεντού.
Είναι ξεκάθαρο πως τα αποτελέσματα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής αποτυπώνουν με τον πλέον δραματικό τρόπο της συρρίκνωση του πληθυσμού, με το δημογραφικό να παραμένει για την περιοχή ένα ακόμα από τα σημαντικότερο προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή.
Αν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο η περιοχή μας θα σβηστεί από τον χάρτη.
Στο χέρι μας είναι να ‘‘χτίσουμε’’ ξανά την πόλη μας.
Η τοπική αυτοδιοίκηση επιβάλλεται να γίνει το πεδίο δραστηριότητας των νέων ανθρώπων. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε, αντιθέτως θα πρέπει να ενθαρρύνουμε την ενασχόληση μας με τα κοινά, προτείνοντας μέσα από τη συνεργασία και το διάλογο, ουσιαστικές λύσεις για τα προβλήματα του τόπου μας. Η τοπική αυτοδιοίκηση ασκεί διοίκηση αλλά ταυτόχρονα πρέπει να είναι και θεσμός έκφρασης. Πρέπει να προστεθούν νεανικές αντιλήψεις γεμάτες ελπίδα για κάτι καλύτερο. Στην Κοζάνη δεν υπάρχουν αυτές οι δομές.
Για την πόλη που γεννηθήκαμε, για τις γειτονιές που παίξαμε και κάναμε τα πρώτα μας όνειρα, για τα σχολεία που μας έδωσαν τα εφόδια να σπουδάσουμε και για άλλα πολλά, δεν πρέπει απλά να επιβιώνουμε στη πόλη μας, αλλά να ξεκινήσουμε να ζούμε.
Στέλιος Μήλιος
