Αβύδου 146 είναι το σπίτι μας
Μέσα σε ένα διαμέρισμα, σε λίγες ώρες έγιναν τόσα πολλά. Απειλές, φωνές, εντάσεις, χειροδικίες, φωνές, ακόμα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα από υψηλόβαθμους αστυνομικούς
και άλλους πονηρούς, που από ένα σημείο και μετά μπαινόβγαιναν εκεί μέσα προσπαθώντας να λυγίσουν την Ιωάννα, που η αλληλεγγύη που εισέπραττε την ψήλωνε κάθε στιγμή ένα μπόι. Ετσι, η Ι. Κ. έγινε η Ιωάννα που όλη η γειτονιά αναζητούσε τρόπο να την βοηθήσει.
Ηταν ξημερώματα της Δευτέρας όταν με το γεμάτο αγωνία τηλεφώνημα της Ιωάννας ξεκίναγε μια βδομάδα που σίγουρα δεν γνωρίζαμε πώς θα εξελιχθεί. Το ίδιο τηλέφωνο χτύπησε και την Παρασκευή που μας πέρασε, αλλά και τον Ιούλιο, όταν επιμελητής πάλι τρομοκρατούσε «με το γράμμα του νόμου».
Το να σταθείς δίπλα σε όποιον αντιμετωπίζει το φάσμα της έξωσης από το σπίτι του, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, σίγουρα δεν είναι αυτονόητο για όλους. Το να σταθείς δίπλα του κουρελιάζοντας στην πράξη το αντιλαϊκό «Ιδιώνυμο», που απαγορεύει την ενεργή συμπαράσταση σε περιπτώσεις εξώσεων, για εμάς τους κομμουνιστές είναι αυτονόητο καθήκον! Για εμάς τους κομμουνιστές δεν έχει σημασία αν ο πλειστηριασμός ενός λαϊκού σπιτιού γίνεται για χρέη σε κάρτες ή δάνειο. Κάποιοι ασχολούνται με τέτοια θέματα, αναζητώντας αστερίσκους για να μην καταδικαστεί η έξωση, να μην αμφισβητηθεί συθέμελα «ο νόμος και η τάξη» που ξεσπιτώνουν.
Εξάλλου, πολλοί απ’ αυτούς έχουν συμβάλει με παρόμοιους νόμους για να δημιουργηθεί αυτό το πολιτικό – νομικό τερατούργημα της έξωσης από την πρώτη κατοικία. Προηγούμενοι και νυν «σωτήρες» πίνουν νερό στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης, της μπίζνας του Real Εstate και του AirBnB.
Τη Δευτέρα γίναμε μάρτυρες, από το ξημέρωμα, ακραίας παρέμβασης του κρατικού μηχανισμού στη ζωή μιας χαμηλοσυνταξιούχου και του γιου της, σπάζοντας την πόρτα τους και πετώντας τους κυριολεκτικά στον δρόμο. Καθώς προχώραγε η ώρα και το ζήτημα άρχισε να παίρνει διαστάσεις που έβγαιναν πέρα από την πόρτα της Αβύδου 146, η αλληλεγγύη στην Ιωάννα άρχισε να παίρνει χαρακτηριστικά που διαμόρφωναν τους όρους ούτως ώστε η Ιωάννα να μπει ξανά στο σπίτι της. Και όταν αυτό πραγματοποιήθηκε, έπρεπε να μπουν και οι όροι που η Ιωάννα θα έμενε σε αυτό, καθώς εκτός από την ίδια και εμάς βρίσκονταν εκεί και εκείνοι που βίαια πριν λίγες ώρες την ξεσπίτωσαν, τέσσερις αστυνομικοί και ο κατάλληλος δικαστικός επιμελητής.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό η νυν δημοτική αρχή του δημάρχου κ. Θώδα (ΝΔ) τόλμησε δι’ αντιπροσώπου να υποσχεθεί τη λύση – παγίδα ενός δωματίου σε μια δομή, με την προϋπόθεση ότι θα αποδεχόταν την έξωση. Ταυτόχρονα έξω από το σπίτι γιγάντωνε το κύμα αλληλεγγύης, με τους μαζικούς φορείς της γειτονιάς να ενημερώνουν με ντουντούκα σε όλη την περιοχή. Το κάλεσμα για συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ έδινε την απάντηση σε όλους: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ, ΑΒΥΔΟΥ 146, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.
Με αφορμή την έξωση της Ιωάννας και τους γιου της από το σπίτι τους, παρουσιάστηκαν πολλοί «φιλεύσπλαχνοι», ιδίως όταν όλα έδειχναν ότι η λαϊκή οργή θα ξεχυνόταν στη γειτονιά. Ανάμεσά τους η πρώην διοίκηση του δήμου (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία είχε σπεύσει να υπηρετήσει το πλαίσιο της δημοσιονομικής πειθαρχίας την περίοδο 2015 – 2019, τη νομιμότητα των χορτασμένων, το «σωτήριο» τρίτο μνημόνιο. Είναι οι ίδιοι που παρήγγειλαν και εκτέλεσαν κατασχέσεις λογαριασμών μικροοφειλετών αυτοαπασχολούμενων, εργαζομένων, συνταξιούχων, και τότε όπως και σήμερα μόνο εμείς είχαμε καταγγείλει και μπήκαμε μπροστά για να παρθούν πίσω.
Την ίδια ώρα, διάφορα τρωκτικά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξαπολύθηκαν να λοιδορήσουν την Ιωάννα και έτσι να απαξιώσουν την αγωνιστική απάντηση που δόθηκε, επαναλαμβάνοντας με αυτιστικό τρόπο τα περί μπαταχτσήδων. Ξέρουμε από πού προέρχονται και τον σκοπό τους, είμαστε πολλοί οι «μπαταχτσήδες» στην ίδια θέση που έχουμε γνωρίσει από την καλή και την ανάποδη τις «δυνατότητες» αυτού του συστήματος.
Μέσα σε ένα διαμέρισμα, σε λίγες ώρες έγιναν τόσα πολλά. Απειλές, φωνές, εντάσεις, χειροδικίες, φωνές, ακόμα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα από υψηλόβαθμους αστυνομικούς και άλλους πονηρούς, που από ένα σημείο και μετά μπαινόβγαιναν εκεί μέσα προσπαθώντας να λυγίσουν την Ιωάννα, που η αλληλεγγύη που εισέπραττε την ψήλωνε κάθε στιγμή ένα μπόι. Ετσι, η Ι. Κ. έγινε η Ιωάννα που όλη η γειτονιά αναζητούσε τρόπο να την βοηθήσει. Αυτό οδήγησε σε αυτήν την πρώτη σοβαρή νίκη, δείχνοντας πως το κίνημα με όπλο την αλληλεγγύη, την αμφισβήτηση της νομιμότητάς τους, μπορεί να ανοίγει δρόμους στο μέλλον για σοβαρότερες κατακτήσεις και ανατροπές. Την τελευταία λέξη δεν την είπαμε ακόμα.
Ανδρέας ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ
Επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δήμου Ζωγράφου
ΠΗΓΗ: www.imerodromos.gr
