Πάλι κάλπικες λίρες θα μοιράσει η κάλπη (του Τσολάκη Πασχάλη)
Μπαίνουμε σε μια προεκλογική περίοδο, όπου η πολιτική, ως συνηθίζεται, εξήγγειλε εκπτώσεις, παροχές, κουπόνια για να αντιμετωπίσει η κοινωνία την οικονομική κρίση.
Δεν ήταν ποτέ μυστικό ότι την φτώχεια και την πείνα τις γεννάει η κρίση. Οι κρίσεις γεννιούνται με τεχνική γονιμοποίηση και πρόωρο τοκετό. Τραπεζίτες και τοκογλύφοι οι σπερματοδότες και κυοφορούσα η πολιτική.
Όταν πρόκειται για θέματα που αφορούν τους πολλούς, αφορούν την ζωή τους, η φωνή και η αντίδραση των ανθρώπων πρέπει να γίνεται κραυγή.
Δυστυχώς οι άνθρωποι, ενώ οι καταστάσεις και τα γεγονότα αλλάζουν άρδην, ενταγμένοι σε μικρές και μεγάλες ομάδες, λειτουργούν με αυτό που η επιστήμη ονομάζει «αντανακλαστικές αντιδράσεις», αντιδρούν δηλαδή απέναντι σε διαφορετικού τύπου ερεθίσματα χωρίς συνειδητή έκφραση των αληθινών προθέσεων τους και αναγκών τους!
Οι άνθρωποι το μόνο που αλλάζουν με την ψήφο τους είναι οι αφέντες τους! Ποτέ δεν ψήφησαν με απαίτηση ένα μόνο αίτημα. Την πιστή εφαρμογή των διαχρονικών κανόνων της δημοκρατίας!
Κάθε λογής προνόμια, γράφει η διανόηση, είναι ο τάφος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Η πολιτική έφθασε την κοινωνία σε τέτοιο σημείο, ώστε να μη διεκδικεί τα αγαθά της δημοκρατίας, αλλά να αποδεχτεί σχεδόν ως αξίωμα την ισότητα, ως ισόμετρη
καταπίεση! Να αποδέχεται δηλαδή όχι την ισότητα και την ισονομία της δημοκρατίας, αλλά δίκαιους καταπιεστές!
Ποτέ δεν κατάλαβε η κοινωνία ότι είναι προτιμότερο να πεθάνει όρθια από την πείνα, παρά να ζει με μηχανική υποστήριξη.
Στους παράλογους όμως καιρούς, δημιουργήματα της πολιτικής, η ελεύθερη νόηση είναι πολύ επικίνδυνη για τον κάτοχο της. Τα φτερά της οδηγούν σε μεγάλα ύψη. Η πολιτική θέλει την κοινωνία με δανεικά φτερά, για να είναι ελεγχόμενο το πέταγμα και κυρίως γιατί με δανεικά φτερά δεν πετάς μακριά.
Η πολιτική έστησε ένα ελεγχόμενο ριάλιτι επιβίωσης για τους ανθρώπους, οι οποίοι τάχα αγωνίζονται, έχοντας χάσει το ρυθμό και το νόημα της ζωής τους
Άγρια η φωνή μα πιο άγριες οι νύχτες που έρχονται.
Καληνύχτα ευτυχία – η νύχτα με σφίγγει από τον λαιμό σαν τοκογλύφος.
Πως παγιδεύτηκα σε αυτές τις νύχτες του άγριου καιρού!
Υ.Γ. Οι άνθρωποι θα πάνε στις κάλπες, θα ψηφίσουν και θα περιμένουν …
« Φτωχοί λαθρεπιβάτες πάνω στις φτερούγες των πουλιών την ώρα που πέφτουν χτυπημένα.» Τ. Λειβαδίτης
