Συμπάσχουμε με τους ανθρώπους της Τουρκίας και της Συρίας (του Τσολάκη Πασχάλη)
Μέσα στη νύχτα σείστηκε συθέμελα η γη
άγρια κόλαση έφερε η χειμωνιάτικη αυγή
σκάβει ο πατέρας στα ερείπια με τα χέρια
τα κοριτσάκια του τα δυο σβησμένα αστέρια
παντού κραυγές που φτάνουνε στον ουρανό
μια λέξη από όλους μας ας πάει εκεί- πονώ
η γη έχει τους νόμους της- κανείς δεν τους αλλάζει
μονάχα ο πόνος του γονιού τον ουρανό σπαράζει
άγριο θεριό κάτω απ’ τη γη βρυχήθηκε το βράδυ
άνθρωποι που κοιμόντουσαν βρεθήκανε στον Άδη
και σαν ρόδισε η αυγή, ε φάνηκε κι η φρίκη
κατάπιε η γης τους ζωντανούς, σαν να ήτανε η Κίρκη
παντού φωνές- παντού κραυγές και ουρλιαχτά
Χριστέ κι Αλλάχ που φταίξαν τα μικρά παιδιά
Χριστέ κι Αλλάχ δώστε κι οι δυο κουράγιο
να αντέξουνε οι άνθρωποι σε τούτο το ναυάγιο
