Εκλογικές ελπίδες και πολιτικές προσδοκίες! (του Θανάση Σκαμνάκη)
Ύστερα από πολύ καιρό υπάρχει μια εξέλιξη που ανοίγει σαν χαμόγελο στο καταθλιπτικό πολιτικό τοπίο, που το χαρακτηρίζει το εκλογικό αποτέλεσμα
του Ιουνίου και η επακόλουθη επίθεση στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα, ο πλήρης εξαμερικανισμός της κυβερνητικής πολιτικής και η αμερικανοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.
Δεν είναι αυτό που θα μπορούσες να ονομάσεις άνοιξη, καθότι η αλλαγή του καιρού, και των αισθημάτων, δεν είναι προδιαγεγραμμένη, οι οπισθοχωρήσεις είναι πιο πιθανές από την κίνηση προς τα μπρος, οι προσπάθειες που πρέπει να καταβληθούν είναι πολλές, ανάλογες με τις αγωνίες. Αλλά, με όλες αυτές τις αμφισημίες, τις αμφιβολίες και ταλαντεύσεις, είναι κάτι θετικό.
Το τι θα ακολουθήσει εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και, κυρίως, από πολλούς ανθρώπους.
Μετά τις δεύτερες εκλογές, και εξ αιτίας του αποτελέσματος, τα ίχνη ευφορίας και αυτοϊκανοποίησης τα οποία είχαν κάνει την εμφάνισή τους την επόμενη ημέρα από του Αγίου Κωνσταντίνου (όταν και έκλεισαν οι κάλπες) υποχώρησαν ραγδαία. Αυτή τη φορά η πραγματικότητα ήταν πολύ σκληρή και θορυβώδης ώστε να περάσει απαρατήρητη. Προφανώς ήσαν πολλοί οι άνθρωποι της Αριστεράς, ακόμη και οι πλέον ενταγμένοι και οι πλέον «συνεπείς» σε κομματικές αποφάσεις που αναρωτήθηκαν τι πρέπει να γίνει.
Οι δρόμοι που έχουν να διανυθούν για μια ουσιαστική και μακράς διάρκειας απάντηση είναι πολλοί και ριψοκίνδυνοι. Με πολλές αναστροφές. Αλλά, ίσως για πρώτη φορά έγινε ένας τόσο έντονος αναστοχασμός, στο ευρύ σώμα των ανθρώπων της Αριστεράς – αν και οι ηγεσίες, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, πιέζονται μεν δεν φαίνεται όμως να έχουν κατανοήσει το μέγεθος και το βάθος του προβλήματος, καθώς και των αναγκαίων τομών.
Κι όμως, κάτι κινείται!...
Με αρκετό κόπο καθ’ όλη τη διάρκεια του θερινού καύσωνα, έγινε κατορθωτό να διαμορφωθούν κάποιες συνεργασίες σε δήμους και σε μια περιφέρεια.
Ο δήμος Θεσσαλονίκης και η περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας άνοιξαν το δρόμο με ευρύτερες πρωτοβουλίες και μαχητική δράση. Κι έτσι τελικά ανακοινώθηκαν συνεργασίες, με διαφορετική ευρύτητα κι αποφασιστικότητα σε κάθε περίπτωση,
στο δήμο της Αθήνας, με το ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, σε Περιστέρι, Βύρωνα, Αιγάλεω, Ζωγράφου, Μαρούσι, Νέο Ηράκλειο, Καλλιθέα, Ελληνικό, στο Αγρίνιο, Αίγιο και αλλού
Όμως στις άλλες περιφέρειες, οι δυνάμεις και ομάδες της ανατρεπτικής Αριστεράς, επέλεξαν την παλιά «δοκιμασμένη» τακτική της γνωστής αυτοτελούς, πολιτικά «καθαρής», καθόδου, με τη συνεπαγόμενη περιχαράκωση και την προδιαγραφή της αποτυχίας. Αν και το πρώτιστο δείγμα αποτυχίας μιας τέτοιας στάσης είναι πως δεν κατόρθωσαν να συγκροτήσουν ψηφοδέλτια σε πολλές περιφέρειες και μεγάλους δήμους.
Το να ξεφύγεις από την πεπατημένη σου είναι πολύ δύσκολο, και για τους λύκους και για τους ανθρώπους, κι ακόμη πιο δύσκολο ως φαίνεται στις κινήσεις της Αριστεράς. Το δείγμα της προετοιμασίας, των διαβουλεύσεων, των προσπαθειών, των ερμηνειών δείχνει πως στην ανατρεπτική Αριστερά αλλάξαμε πολιτικές αλλά όχι πολιτική. Γιατί, σήμερα το ζητούμενο δεν είναι η αριθμητική της πρόσθεσης στις συνεργασίες, αλλά τα μαθηματικά των αλγορίθμων της εποχής μας.
Προφανώς το γεγονός των συνεργασιών προκαλεί αρκετές αναταράξεις στα βαλτωμένα, και κατά κάποια έννοια τακτοποιημένα νερά ορισμένων δυνάμεων. Και ανθρώπων. Και χρειάζεται να δώσουν εξηγήσεις σε εαυτούς και αλλήλους και να πουν πως ουσιαστικά για άλλη μια φορά νίκησαν και επέβαλαν την πολιτική του. Ως ένα σημείο λογικό, και αναμενόμενο, ως ένα άλλο σημείο αναγκαίο, αλλά εν τέλει κακότροπη επιχειρηματολογία και ασημαντότητα, του εμείς υποτάξαμε τους άλλους.
Υπάρχει στην Αριστερά και στους ανθρώπους της μια εγγενής αντίφαση. Είναι μανιώδεις αναζητητές μιας αλήθειας. Την οποία ανακαλύπτουν εν τέλει, ή έτσι νομίζουν, την υπερασπίζονται και μετά οχυρώνονται σ’ αυτήν με επιμονή ίδια με του ιδιοκτήτη ατομικής περιουσίας. Ως ένα βαθμό αυτό είναι αναγκαίο γιατί έτσι παράγεται πεποίθηση, προσήλωση σε στόχους, η αναγκαία αυταπάρνηση και ο ενθουσιασμός - και πίστη. Αλλά ταυτόχρονα δημιουργείται και μια αντίληψη κατοχής και αμετακίνητου. Όσοι θέλουν ενότητα, κατόπιν αυτού, οφείλουν να αποδεχτούν τη δική μου αλήθεια, λέει κάθε κίνηση.
Έτσι δημιουργούνται κινήσεις, οργανώσεις, ομάδες, κόμματα τα οποία ζουν έναν εσωτερικό κύκλο έντονο, ζυμώνονται μεταξύ τους, αποφασίζουν μεταξύ τους, κάνουν παρέα μεταξύ τους, επιβεβαιώνονται μεταξύ τους – κι αν κάποιος φύγει προς άλλη κατεύθυνση γίνεται χειρότερος εχθρός από τον εχθρό - και εν τέλει υπάρχουν για τον εαυτό τους.
Ας μείνουμε, παρ’ όλα αυτά, στο θετικό δείγμα του παρόντος. Μικρό μεν, επαρκές δε αν κριθεί ως έναρξη και όχι ως κατάληξη. Με αυτή την έννοια, μπορεί να προκαλέσει, ίσως όχι ακόμα αισιοδοξία, οπωσδήποτε ανακούφιση.
Θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει αυτονόητο. Και κατά μια έννοια είναι. Αλλά δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί πριν τις βουλευτικές εκλογές - αντίθετα οι προσπάθειες που είχαν φτάσει σε κάποιο ενδιαφέρον σημείο τότε ματαιώθηκαν λόγω των αποφάσεων που διάφορες δυνάμεις πήραν για την εκλογική κάθοδο
Δύσκολα πράγματα είναι όλα αυτά. Για να ξεπεραστούν χρειάζονται διαλεκτικές υπερβάσεις και άλματα.
Να υποθέσουμε πως τώρα βρισκόμαστε σε έναν τέτοιο δρόμο; Δεν βιάζομαι να το υποστηρίξω αλλά βιάζομαι να το ελπίσω και να το ευχηθώ. Έχουν ακόμη να γίνουν πολλά.
Προς το παρόν χρειάζεται να δώσουμε αυτή τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Και εν συνεχεία να θεμελιώσουμε μια ευρύτερη συνεργασία στο μαζικό κίνημα και στις ευρωεκλογές. Και μετά απ’ αυτό να προσδοκούμε (και να επιδιώκουμε) τα άλματα μιας βαθύτερης, μονιμότερης και πιο αποτελεσματικής ενότητας.
Με ποιες δυνάμεις; Ακούω απ’ όλες τις πλευρές ψιθύρους, ομιλίες και κραυγές. Με αυτούς που…; Με εκείνους που…;
Εν τέλει, λίγο πολύ, όλοι είμαστε από αυτούς που… και από εκείνους που... Προφανώς άλλοι καλύτεροι και άλλοι όχι, αλλά ό,τι θεωρούμε εμείς για τους εαυτούς μας πρέπει να τα αποδείξουμε προς όλους. Και, εξ άλλου, οι δημιουργίες δεν γίνονται εκ του μηδενός. Έχουν ανάγκη τα υλικά μιας προηγούμενης και υπάρχουσας κατάστασης. Όπως λέει η διαλεκτική και ο υλισμός με το μετασχηματισμό τους σε ανώτερη ποιότητα.
Οι άγγελοι υπάρχουν μόνο στον παράδεισο!
ΠΗΓΗ: www.kommon.gr
