(Γάζα και άλλες πληγές) | του Γιάννη Γιαννακόπουλου
μια ρουκέτα χωρίς σεληνόφως
φτιαγμένη από άνθη μίσους σε περιβόλια αίματος
πετάει με φτερά φυλακισμένης εκδίκησης
σωρεύοντας ερείπια και διαμελισμένα ουρλιαχτά
μαζί με ολάκερους πληθυσμούς τετριμμένων αναλύσεων.
Αρίθμητες ράτσες και γένη και φυλές
διασχίζουν τον χρόνο με θόρυβο και άσβεστη αγωνία
σέρνοντας την ιστορία τους σε κάρα και αμαξοστοιχίες
ενώ, συχνά πυκνά στέκονται κι όλο τη διορθώνουν
ώσπου στο τέλος κάθε εποχής, ευάριθμα ψήγματα αλήθειας
κολυμπούν στον ωκεανό του μύθου και του ψεύδους.
Ένα ερπυστριοφόρο στην άμμο των συμβολισμών
απαύγασμα των κληρονομημένων πολέμων
αλέθει πλίνθους, σφεντόνες και παιδιά
διευρύνοντας τόσο τα πάμφτωχα σοκάκια
ώστε να χωρέσει η οργή των γυναικών και η σιωπή των καινούριων όρκων.
Θρησκείες με μαγικά τελετουργικά και μυστικιστικές παραισθήσεις
ντύνουν τα συμφέροντα των αρχόντων με θεϊκές εντολές
και επιβάλλουν ένα πλαίσιο κανόνων τέτοιο
που οι πιστοί με ενθουσιασμό ευνουχίζουν το πνεύμα τους
και μασώντας τη φενάκη του παράδεισου
λαδώνουν τα πολυβόλα για τους αλλόδοξους
στερώντας απ’ την ανθρωπότητα την αληθινή ελευθερία
καθώς το χρυσάφι μελωδεί στις τσέπες των εμπόρων της ματαιότητας
Οκτώβρης 2023
Γιάννης Γιαννακόπουλος
*Φωτο: Δάλλης Γρηγόρης
