ΤΟ ΄23 ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ (Της Νίνας Γεωργιάδου)
Θα βρεθεί κάποτε ένας νέος Σκαρίμπας και θα γράψει για τις αλήθειες της χρονιάς που φεύγει, αφήνοντας πίσω της, βαθιά αποτυπώματα και χαρακιές ανεξίτηλες.
Ήταν η χρονιά του περιέγραψε γλαφυρά ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, ως «Ένας Κόσμος Ανάποδα».
Η κοινωνική αποξένωση που, χρόνια τώρα, δουλεύτηκε ψιλό γαζί μέσα από τα «κοινωνικά» μέσα δικτύωσης, άρπαξε τα παιδιά απ’ τις αλάνες και τα καθήλωσε σ’ ένα «παιχνίδι», χωρίς πόδια, χωρίς φωνή και σπρωξίματα. Σε ένα άλαλο και άχαρο παιχνίδι, όπου τα δάχτυλα παίζουν σε πλήκτρα που δεν παράγουν μουσικές.
Άρπαξε τους έφηβους από τη γλυκιά αμηχανία της άγουρης νιότης και τους γέρασε πρόωρα, στην πολυμήχανη προσπάθεια να κατασκευάσουν έναν εικονικό εαυτό που να ανταποκρίνεται στα πρότυπα της εισαγόμενης εμπορευματοποιημένης μπούρδας του τέλειου σώματος και του κούφιου περιεχόμενου.
Άρπαξε και τους ενήλικες από τη συντροφιά, την παρέα, το ερωτικό παιχνίδι, τη συλλογική αντίσταση και τους κρέμασε στο γάντζο μιας προκάτ «κοινωνικής» αποδοχής και της προκαταβολικά ηττημένης «επανάστασης» του πληκτρολόγιου.
Μέσα σ’ αυτή τη χρονιά φάνηκε πόσο αυτή η κοινωνική αποξένωση αποτελειώθηκε με τα πρωτόκολλα μιας καλοδουλεμένης πανδημίας, που ανακήρυξε τον αδρά πληρωμένο επιστημονισμό σε θρησκεία και τον υγειονομισμό σε ιδεολογία.
Μια θρησκεία, μέσα στην οποία ευδοκίμησαν οι προφήτες του τίποτα, εκταμιεύτηκαν μεγάλα «τάματα», σαρώθηκε η δημόσια υγεία και ξεχείλωσε η κοινωνική καταστολή.
Η απόληξη των Βαλκανίων, η χώρα του «live your myth” αποκαλύφθηκε πια ως μια κραγμένη μπανανία, όπου «οι έσχατοι έσονται πρώτοι» στις κάλπες, στους τεμενάδες, στην αρπαχτή, στη φάμπρικα αρχηγίσκων διαλογής και στη στήριξη γενοκτονικών πολέμων.
Ταϊσαμε τον Μινώταυρο στα Τέμπη, στη Δαδιά, στη Θεσσαλία, μα ο Αιγέας, όχι μόνο δεν αυτοκτόνησε, επανεγκρίθηκε μετά πολλών επαίνων, για να ξεπουλήσει το ομώνυμο πέλαγος.
Και αφού διαπομπευτήκαμε αρκούντως, με κουλούς αρχιμέρμηγκες και μουσκεμένα γκαρσόνια που βγάζουν μπουρμπουλήθρες, ήρθε και η ώρα της «επενδυτικής βαθμίδας», με διπλασιασμένο το δημόσιο χρέος και 700.000 κατοικίες στο σφυρί των funds.
Τόσα θαύματα μαζέμενα, ούτε στην Ιεριχώ ούτε στην Κανά.
Οι made in USA πόλεμοι έβαψαν τη χρονιά στο χρώμα του αίματος.
Ο λαός της Ουκρανίας συνεχίζει να ματώνει, συρμένος από έναν αχυράνθρωπο, και τα ναζιστικά του τάγματα, όπως ορίζει το manual της CIA.
Οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο Καραμπάχ έκλεισαν τα σπίτια τους και άφησαν τα κλειδιά στην πόρτα, ξέροντας πως θα είναι για πάντα πρόσφυγες.
Ο λαός της Παλαιστίνης ζει την κορύφωση της 75χρονης Νάκμπα, σε ζωντανή μετάδοση για να μάθουν όλοι οι λαοί, πως το «διεθνές δίκαιο» είναι ένα κουρέλι, οι «ανθρωπιστικές αξίες» και ο «δυτικός πολιτισμός» δυο τραγελαφικά ανέκδοτα και ό τι κινείται και αντιστεκεται, πρέπει να συντρίβεται.
Ένας χρόνος ανάποδα, ένας κόσμος ανάποδα.
Ο νέος χρόνος κι ο παλιός κόσμος θα έρθουν στα ίσια τους, μόνο αν η ευχή γίνει πράξη.
Τα κάλαντα από τα παιδιά της Ramallah για τα παιδιά της Γάζας.
https://youtu.be/UupzorypQ0k?si=gWy_WKr7NSm-TNew
