Αντί για κερί στο μνημόσυνο των Τεμπών γράφω και ανάβω αυτούς τους στίχους (του Τσολάκη Πασχάλη)
Βράδυ στην όμορφη κοιλάδα των Τεμπών
παιδιά με όνειρα η νύχτα τα δήλωσε απών
ο χάροντας ακάλεστος καρτέρι έστησε εκεί
θεέ μου κακιά μέρα σαν μεγάλη Παρασκευή
τα νιάτα μιλούσαν – γελούσαν μες στο βαγόνι
ξαφνικά το αίμα τους στις φλέβες τους παγώνει
σε σύγχρονη εποχή δυο τραίνα στην ίδια γραμμή
η μάνα ούρλιαζε στο χάρο- μη το παιδί μου – μη
έλιωσαν τα σίδερα σαν να ήταν μέσα σε καμίνι
κι οι άνθρωποι πάνω στου Προκρούστη την κλίνη
ντροπή σε όλους μας – μα το κακό δεν σβήνει
συνένοχοι που η χώρα μας -κράτος δεν έχει γίνει
Υ.Γ «Ο Ελληνισμός επέτυχε ως γένος αλλά απέτυχε ως κράτος.
Από την ημέρα που έγινε η Ελλάδα κράτος, έως σήμερα
οι πολιτικές πράξεις σχεδιάζονται και εκτελούνται
ερήμην των αντιλήψεων και των ιδανικών
που έχει διαμορφώσει ο Ελληνισμός» Ελύτης
