Οι ΗΠΑ ίδρυσαν το ΝΑΤΟ βάζοντας επικεφαλής εγκληματίες πολέμου των Ναζί | Dougal MacDonald - Απόδοση στα ελληνικά Νίκος Δινόπουλος
Πηγή: cpcml.ca
Καθώς η κατάσταση στην Ουκρανία εξελίσσεται, η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα συνεχίζει να προωθεί την ψευδή αντίληψη ότι το ΝΑΤΟ (και εξ ορισμού οι ΗΠΑ) είναι κατά κάποιο τρόπο μια συμμαχία για την ειρήνη.
Αυτή η απάτη προβάλλεται για να μπορέσουν να πείσουν τους ανθρώπους ότι η κατάσταση στην Ουκρανία μπορεί να συνοψιστεί απλοϊκά στην "κακή" Ρωσία από τη μια πλευρά και στις "καλές" ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ από την άλλη. Ως εκ τούτου, όλοι πρέπει να υποστηρίξουμε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και να αντιταχθούμε στη Ρωσία και αυτό θα φέρει με κάποιο τρόπο την ειρήνη στη γη.
Εκτός από το γεγονός ότι ολόκληρη η ιστορία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι επικεντρωμένη στον πόλεμο εναντίον άλλων χωρών και όχι στην ειρήνη, αυτό το μεγάλο ψέμα καταρρίπτεται και από την ιστορία του ίδιου του ΝΑΤΟ.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι μόλις οι χιτλερικοί παραδόθηκαν στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Σοβιετική Ένωση να παίζει τον κύριο ρόλο στην ήττα τους, οι Αγγλοαμερικανοί άρχισαν να βοηθούν τη Γερμανία να ανοικοδομηθεί, οικονομικά και στρατιωτικά. Η Γερμανία προοριζόταν να χρησιμεύσει ως προπύργιο απέναντι στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση, τον θεωρούμενο σύμμαχο των Αγγλοαμερικανών κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο οποίος τώρα χαρακτηριζόταν ως ο κύριος εχθρός τους. Αυτό το μεταπολεμικό σχέδιο, το οποίο είχε ήδη εκκολαφθεί πριν από τη λήξη του πολέμου, περιελάμβανε τη δημιουργία της επιθετικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ το 1949, στο πλαίσιο της οποίας ορισμένοι από τους στρατιωτικούς ηγέτες του Χίτλερ διαδραμάτισαν βασικούς ρόλους.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο στρατηγός Adolf Heusinger, ένας στρατιωτικός καριέρας, ο οποίος, με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε στο επιτελείο του γερμανικού αρχηγείου και βοήθησε στο σχεδιασμό των ναζιστικών εισβολών στην Πολωνία, τη Δανία, τη Νορβηγία, τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Οι Ναζί διέπραξαν εναντίον της Πολωνίας ένα από τα χειρότερα εγκλήματα που γνώρισε ποτέ η ιστορία. Η Πολωνία υπέστη τον μεγαλύτερο αριθμό απωλειών ανά κάτοικο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, με συνολικά περίπου έξι εκατομμύρια νεκρούς. Ο Heusinger ανέβηκε γρήγορα στις διοικητικές βαθμίδες της Βέρμαχτ και το 1944 διορίστηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
Μετά τον πόλεμο, ο Heusinger ανακρίθηκε από τους Αμερικανούς, αλλά δεν δικάστηκε. Ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA αναφέρει: "Κατά την παράδοσή του στις αρχές του αμερικανικού στρατού τον Μάιο του 1945, προέκυψε το ζήτημα της εμπλοκής [του Heusinger] ως εγκληματία πολέμου σε σχέση με ορισμένες διαταγές που υπέγραψε και διαβίβασε, οι οποίες σφράγισαν την τύχη των αιχμαλώτων Ρώσων αξιωματικών, της πολιτικής καθοδήγησης και των συμμαχικών κομάντος. Ωστόσο, ενόψει της συνεργάσιμης στάσης του Heusinger στη Νυρεμβέργη και του γεγονότος ότι είχε μονογράψει μόνο τις εντολές κατά τη διαβίβαση, δεν αναλήφθηκε καμία ενέργεια εναντίον του. Αντ' αυτού, ο Heusinger υπηρέτησε ως ερευνητικός σύμβουλος χωρίς αμοιβή στο Γραφείο του επικεφαλής του συμβούλου των Ηνωμένων Πολιτειών για τα εγκλήματα πολέμου στη Νυρεμβέργη κατά περιόδους μεταξύ 1945 και 1948".
Έτσι, αντί να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, ο Heusinger έγινε σύμβουλος σε στρατιωτικά θέματα του Konrad Adenauer, πρώτος καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας το 1949. Μια από τις πρώτες πράξεις του Αντενάουερ ήταν η καταγγελία της αποναζιστικοποίησης της Γερμανίας και η αμνηστία για τους ναζιστές εγκληματίες πολέμου. Μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 1951, σχεδόν 800.000 εγκληματίες πολέμου είχαν επωφεληθεί από την αμνηστία. Ο Αντενάουερ και ο John J. McCloy, Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ για τη Γερμανία και μετέπειτα πρόεδρος της τράπεζας Chase Manhattan Bank των Ροκφέλερ και του Ιδρύματος Ford, συνδέονταν με συγγένεια εξ αγχιστείας. Ο McCloy έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόωρη αποφυλάκιση πολλών ναζιστών εγκληματιών πολέμου που καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη, συμπεριλαμβανομένων των βιομηχάνων Alfried Krupp και Friedrich Flick, οι οποίοι επέστρεψαν αμέσως για να πλουτίσουν αναλαμβάνοντας ηγετικούς ρόλους στη μεταπολεμική γερμανική οικονομία.
Με την ίδρυση το 1955 της Bundeswehr, των ανασυγκροτημένων Δυτικογερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Heusinger επέστρεψε στη στρατιωτική υπηρεσία και διορίστηκε αντιστράτηγος το 1955. Το 1957 προήχθη σε στρατηγό και ορίστηκε ως πρώτος Γενικός Επιθεωρητής της Bundeswehr. Υπηρέτησε με αυτή την ιδιότητα μέχρι το 1961. Το 1961, ο Heusinger διορίστηκε πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, καθιστώντας τον ανώτερο στρατιωτικό εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ και το 1963 έγινε επίσης αρχηγός του επιτελείου του ΝΑΤΟ, υπηρετώντας με αυτή την ιδιότητα μέχρι το 1964.
Πολλοί άλλοι επιφανείς πρώην Ναζί ακολούθησαν παρόμοιες πορείες, ιδίως ως αρχιστράτηγοι των Συμμαχικών Κεντρικών Δυνάμεων της Ευρώπης. Ακολουθούν μερικά μόνο παραδείγματα:
- Ο στρατηγός Hans Speidel, ο οποίος συμμετείχε στις εισβολές στην Πολωνία, τη Γαλλία και τη Σοβιετική Ένωση, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και το 1957 έγινε αρχιστράτηγος των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης.
- O Sturmführer Dr. Eberhard Taubert εργάστηκε με τον Goebbels στο Υπουργείο Προπαγάνδας των Ναζί, όπου ήταν υπεύθυνος για τον σχεδιασμό του κίτρινου σήματος για τους Εβραίους. Μετά τον πόλεμο, έγινε τελικά σύμβουλος του πρώην ναζί Franz Josef Strauss, υπουργού Άμυνας της Γερμανίας από το 1956-62, και ο Strauss τον τοποθέτησε στο "Τμήμα Ψυχολογικού Πολέμου" του ΝΑΤΟ, το οποίο εξέπεμπε αντικομμουνιστική προπαγάνδα, όπως ακριβώς και το υπουργείο του Goebbels κατά τη διάρκεια του πολέμου.
- Ο ναζί ναύαρχος και διοικητής υποβρυχίων Friedrich Guggenberger, του οποίου το υποβρύχιο βύθισε 17 συμμαχικά πλοία, υπηρέτησε αργότερα ως αναπληρωτής αρχηγός του επιτελείου στη διοίκηση του ΝΑΤΟ Armed Forces North (AFNORTH) 1968-72.
- Ο Johannes Steinhoff, πιλότος μαχητικών της Luftwaffe, έγινε πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ 1971-74, ενώ πριν από αυτό κατείχε και άλλες θέσεις στο ΝΑΤΟ.
- Ο Johann von Kielmansegg, αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ, 1942-44, ήταν ο αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1967-68.
- Ο Ernst Ferber, ταγματάρχης της Βέρμαχτ, ήταν ο αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1973-75.
- Ο Karl Schnell, αξιωματικός του Πρώτου Γενικού Επιτελείου του LXXVI Σώματος Πάντσερ, ήταν ο Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1975-77.
- Ο Franz Joseph Schulze, επικεφαλής της τρίτης πυροβολαρχίας του Συντάγματος Πυροβολικού 241, ήταν ο αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1977-79.
- Ο Ferdinand von Senger und Etterline, Υπολοχαγός της 24ης Μεραρχίας Πάντσερ της 6ης Γερμανικής Στρατιάς, ήταν ο Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1979-83.
Τα ιστορικά γεγονότα είναι σαφή. Αντί να δικαστούν και να πληρώσουν για τα αναρίθμητα εγκλήματα που σχεδίασαν και διέπραξαν, ο Heusinger, ο Speidel και άλλοι επιφανείς ναζιστές εγκληματίες πολέμου πήραν συγχωροχάρτι από τους Αγγλοαμερικανούς. Αντί να λογοδοτήσουν, ανταμείφθηκαν για τις υπηρεσίες τους στους Ναζί, λαμβάνοντας βασικούς ρόλους στην ανοικοδόμηση του δυτικογερμανικού στρατού για να αντιταχθεί στη Σοβιετική Ένωση και διορίστηκαν ως βασικοί λειτουργοί του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη για τους ίδιους άθλιους σκοπούς. Υπάρχει μια σαφής σύνδεση των Ναζί με τους Αμερικανούς κατακτητές και τον δυτικογερμανικό στρατό και το ΝΑΤΟ, η οποία για άλλη μια φορά αποκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ δεν ήταν ποτέ μια δύναμη για την ειρήνη ή μια άμυνα ενάντια σε κάποια φανταστική σοβιετική απειλή. Αντίθετα, ήταν πάντα μια επιθετική στρατιωτική συμμαχία που υπάρχει αποκλειστικά και μόνο για να εξυπηρετεί τους στόχους της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας των ΗΠΑ στον κόσμο.
