Το Σάββατο 27 Απριλίου τα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης του Κώστα Ντιού στη γκαλερί Τεχνοχώρος στα Ιωάννινα, με τίτλο «Αναδρομή»
Η γκαλερί Τεχνοχώρος στα Ιωάννινα παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Κώστα Ντιού με τίτλο «Αναδρομή» η οποία εγκαινιάζεται το Σάββατο 27 Απριλίου στις 13:00.
Ο σημαντικός καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα σύνολο έργων που αναδεικνύουν την σπουδαιότητα της ζωγραφικής του. Πίνακες διαφορετικών ενοτήτων που όμως δένουν αρμονικά σε ένα ενιαίο σύνολο δημιουργώντας ένα μεταφυσικό περιβάλλον μέσα στον χώρο της αίθουσας.
Μύηση στην Ιερότητα της Τέχνης – Η Ζωγραφική του Κώστα Ντιού
Είναι κοινός τόπος πως η ζωγραφική αποτελεί πράξη βαθιά προσωπική. Καθώς η δημιουργία συντελείται ως επί το πλείστον σε συνθήκες απομόνωσης και πλήρους αυτοσυγκέντρωσης ο καλλιτέχνης οδηγείται σε μια διαδικασία απόλυτης έκφρασης του εσώτερου εαυτού του. Κοινός τόπος είναι επίσης και το γεγονός πως η ζωγραφική – όταν αυτή γίνεται με αίσθημα ευθύνης – είναι μια διαδικασία σύνθετη. Απαιτεί πέρα από το προφανές ταλέντο, και ισορροπία σύνθεσης. Απαιτεί ενδελεχή παρατήρηση όσων μας περιβάλλουν, ουσιαστική γνώση ιστορίας τέχνης και ικανότητα μετουσίωσής όλων αυτών μορφοπλαστικό ιδίωμα του εικαστικού. Όταν η ζωγραφική υπηρετείται από τον καλλιτέχνη με ευλάβεια και συνέπεια τότε μετατρέπεται και εκείνος σε έναν Homo Universalis, με την αναγεννησιακή έννοια του ανθρώπου ερευνητή, που έχει υψηλή πνευματική διαύγεια και ευφυία.
Το έργο του Κώστα Ντιού, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους ζωγράφους, έχει ήδη λάβει την αναγνώριση και την καταξίωση που του αρμόζει. Γεννημένος στην Κοζάνη όπου και ζει και δημιουργεί, ο Ντιός σπούδασε στην École des Beaux Arts του Παρισιού κοντά σε σημαντικούς δασκάλους όπως ο Olivier Debré και ο γλύπτης Cézar (Baldaccini). Στην πόλη του φωτός και σημαντικό καλλιτεχνικό ευρωπαϊκό κέντρο, ήρθε σε επαφή με πρωτοπόρα εικαστικά κινήματα αλλά και με ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής πνευματικής κοινότητας που την εποχή της μεταπολίτευσης βρισκόταν στο Παρίσι. Μέσα σε ένα εξαιρετικά γόνιμο πνευματικό περιβάλλον, με πλήθος μουσείων και εκθέσεων ο ζωγράφος διαμόρφωσε ένα μια ιδιότυπη εικαστική γραφή που κινείται με ευκολία από τον ρεαλισμό στην αφαίρεση και από το παράδοξο στο υπερβατικό.
Η ζωγραφική του Ντιού καθηλώνει τόσο με την σχεδιαστική και χρωματική της αρτιότητα όσο και με την εμπνευσμένη θεματική της. Σε έναν μαγικό ρεαλισμό όπου έχει καταλυθεί η έννοια του χρόνου, συναντιούνται οι μεγάλες μορφές της τέχνης και ανθρωπόμορφα όντα. Τα έργα βρίθουν συμβολισμών και αναφορών. Πρόκειται για έναν σύνθετο κόσμο γεμάτο κρυμμένα νοήματα που καλείται ο θεατής να ερμηνεύσει ή να συμπληρώσει. Στους πίνακες της σειράς που ο ίδιος τιτλοφορεί «Ατελέσφοροι Διάλογοι» όλες οι επιρροές του καλλιτέχνη βρίσκονται εκεί μαζί με τους δημιουργούς τους. Σε ένα υπερβατικό περιβάλλον όπου ένα εντυπωσιακό γεράκι συνομιλεί με ένα ανθρωπόμορφο ψάρι, ομάδες καλλιτεχνών έχουν συσπειρωθεί μεταξύ τους. Εκεί βρίσκεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης, ισότιμός τους, ντυμένος στα λευκά να μιλάει με τον Fra Angelico και τον Luca Signorelli δυο μεγάλους αναγεννησιακούς. Ο καλλιτέχνης απεικονίζει συχνά τον εαυτό του στα έργα με διαφορετικούς τρόπους. Τον βλέπουμε από ψηλά να κοιτάζει δύο σπουδές με τα εργαλεία της δουλειάς του να βρίσκονται πίσω του. Το πάτωμα που θυμίζει σκακιέρα αναπόφευκτα οδηγεί τον θεατή στον συνειρμό πως η ζωγραφική, όπως και το σκάκι, θέλει σύνεση και στρατηγική για την θετική της έκβαση. Είναι μια διανοητική διεργασία που απαιτεί από τον δημιουργό να προβλέπει με προσοχή τις επόμενες κινήσεις. Σε ένα άλλο έργο, ο ίδιος ο καλλιτέχνης συνομιλεί πάλι με τα δημιουργήματα και τα σημεία αναφοράς του. Ένας άνθρωπος αστακός, μια αναφορά στον σουρεαλισμό του Salvador Dali, ο ίδιος ο Rembrandt όπου φοράει ένα εντυπωσιακό κράνος με φτερά, ένας νάνος – αναφορά στονVelasquez. Ακόμα ένας άντρας που έχει γυρισμένη την πλάτη του στο κοινό, κρατάει δύο όρνιθες. Καθόλου τυχαία αναφορά αν σκεφτούμε πως στον πίνακα είναι ο Rembrandt, ο δημιουργός της Νυχτερινής Περιπόλου, έργο στο οποίο υπάρχει αυτή η τόσο χαρακτηριστική λεπτομέρεια.
Εντυπωσιακή είναι και η χρήση πολλών διαφορετικών τεχνοτροπιών στα έργα που δημιουργούν ένα ενδιαφέρον οπτικό σύνολο. Στους πίνακες του Ντιού όλα μπορούν να συμβούν· ο ρεαλισμός συνδιαλέγεται με τον μεταϊμπρεσσιονισμό του Van Gogh σε πίνακες όπου υπερμεγέθεις παπαρούνες κοσμούν ένα τοπίο που θυμίζει έντονα γαλλική επαρχία. Σε άλλα έργα ο καλλιτέχνης γίνεται ο ίδιος χρώμα και με την μαγική του παλέτα δίνει ζωή σε ό,τι βρίσκεται γύρω του. Ένας ιδιότυπος Άρχων του δικού του κόσμου. Αλλού πάλι μια γυναίκα, δωρική και αγέρωχη, επιβάλλεται με την μορφή της σε έναν μη – τόπο ο οποίος όμως έχει αναγνωρίσιμα τοπόσημα, όπως το εντυπωσιακό ρολόι της Κοζάνης, τον τόπο του καλλιτέχνη. Η ίδια γυναίκα επικρατεί και πάλι σε ένα περιβάλλον που παραπέμπει στον Rembrandt και την Νυχτερινή Περίπολό του. Στο έργο κυριαρχεί μια αινιγματική πραγματικότητα ανοικτή στην εκάστοτε ερμηνεία του κάθε θεατή.
Έτσι πρέπει να είναι η τέχνη. Να σε υποβάλλει με την θεματική της και να σε υποχρεώνει να σταθείς μπροστά της για ώρα. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να μυηθείς στα ιερά μυστικά της και θα αποκτήσεις την ικανότητα να αναλογιστείς τη σημασία της. Σε μια εποχή που βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο βαθύ σκοτάδι, η ζωγραφική του Κώστα Ντιού είναι εδώ για να μας αφυπνίζει και να μας θυμίζει πως η τέχνη που φέρει μέσα της γνώση, έχει τη δύναμη να ενεργοποιεί και να ερεθίζει το νου καθώς είναι φορέας ιδεών, υψηλών ιδανικών και στόχων.
Βένια Παστάκα
Ιστορικός Τέχνης
https://www.technohoros.eu/events/ektheseis-1
