Η χώρα μου (του Πασχάλη Τσολάκη)
Η χώρα μου δεν είναι πια η χώρα
των ποιητών και των σοφών
δεν είναι η χώρα των μύθων και της τραγωδίας
δεν είναι η χώρα των Δελφών και της Ολυμπίας
δεν είναι η χώρα του Ηράκλειτου
όπου τα πάντα ρει
δεν είναι η χώρα του Εμπεδοκλή και του Επίκουρου
δεν είναι πια η χώρα των αγαλμάτων
η χώρα μου δεν είναι στρατηλάτης των νικών
η χώρα μου υμνούσε τις δυνάμεις του σύμπαντος
η χώρα μου ήταν χώρα του φωτός και του ήλιου
η χώρα μου σήμερα είναι μια κιτς απομίμηση
στη χώρα μου κυκλοφορεί ακρωτηριασμένη
η Αφροδίτη και ακέφαλη η Νίκη της Σαμοθράκης
η χώρα μου δεν είναι πια η χώρα των γραμμάτων
όπου τα ρήματα ενεργούσαν
η χώρα μου δεν είναι πια η Ακρόπολη
η χώρα του πολιτισμού και της δημοκρατίας
σβήστηκε η φωτιά του Προμηθέα
η Άλτις- το ιερό δάσος της Ολυμπίας-
έγινε φίρμα ελαιόλαδου
που πωλείται στις αγορές
σήμερα η χώρα είναι
δύο χιλιάδες τίποτα
Υ.Γ «μάτια τριγυρίζουν μονάχα, ψάχνοντας να βρουν μέτωπα»
γράφει σε ένα στίχο ο Εμπεδοκλής
Η χώρα μου απεμπόλησε τα μέτωπα της Αφροδίτης και της Αθηνάς.
Δηλαδή της ομορφιάς και της Σοφίας
