Πυρκαγιές στην Ελλάδα: Κάθε χρόνο στο ίδιο έργο θεατές… [ γράφει ο Θόδωρος Μήγκος ]
Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από το μεσογειακό τύπο της εύκρατης ζώνης. Έχει ήπιους υγρούς αλλά και ψυχρούς χειμώνες και σχετικά ζεστά και ξηρά καλοκαίρια.
Όπως παρατηρούμε πιο πάνω η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα η οποία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια χώρα υψηλού κινδύνου εκδήλωσης «φυσικών» πυρκαγιών. Βέβαια, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι, έχουμε κλιματική κρίση και για αυτό ακριβώς το λόγο, έχουμε τα τελευταία κυρίως οκτώ χρόνια τέτοιος καταστροφικές πυρκαγιές. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα?
Καταρχάς, κατά κοινή ομολογία (εκτός της κυβέρνησης και ορισμένων που διακατέχονται από συμφέροντα) έχουμε ένα ελλιπέστατο στόλο αεροπυρόσβεσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι, διαθέτουμε ακόμα σε υπηρεσία τόσο τα «αρχαία» όσο και επικίνδυνα Canadair CL-215 αλλά και τα «λιγότερο» επικίνδυνα Canadair CL-415! Το πρόβλημα με τον στόλο των αεροσκαφών δε σταματά όμως εκεί. Η Ελλάδα προέβη κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών στην αγορά των πλήρως ακατάλληλων (για τα ελληνικά γεωγραφικά δεδομένα) Air Tractor. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη σύμφωνα με πολλούς ειδικούς δεν μπορούν να βοηθήσουν, ούτε στην κατάσβεση φλεγόμενης ψησταριάς όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά πόσο μάλλον μια δασικής πυρκαγιάς. Αν προσθέσει κανείς ότι, έχουμε ακόμα εν ενεργεία τα «γερασμένα» και ακατάλληλα PZL M-18 αλλά και ότι, αρνούμαστε πεισματικά να ενοικιάσουμε τα ρωσικά Beriev τότε καταλαβαίνει πως είμαστε στο έλεος των πυρκαγιών. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν, τα ελικόπτερα Erickson τα οποία όμως δεν είναι «αρκετά» κατά τη διάρκεια μια μεγάλης δασικής πυρκαγιάς.
Βέβαια, κατά τη διάρκεια μια πυρκαγιάς, χρειάζονται εκτός των εναέριων μέσων και επίγεια όπως, πυροσβεστικά οχήματα αλλά και πυροσβέστες στα οποία υστερούμε. Καθώς, καμία κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια δεν προέβη ούτε στη αγορά ικανού στόλου πυροσβεστικών οχημάτων αλλά, ούτε και στην πρόσληψη σημαντικού αριθμού πυροσβεστών.
Στο σημείο αυτό, προκύπτουν και ορισμένα ερωτήματα. Έχουμε επαρκώς στελεχωμένες δασικές υπηρεσίες ώστε, να φροντίσουν για την προστασία των δασών π.χ: μέσω αποψιλώσεων όπου κρίνεται κατάλληλο, δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, προληπτικών περιπολιών κλπ? Επίσης, αν οι συγκεκριμένες υπηρεσίες είναι επαρκώς στελεχωμένες, διαθέτουν την απαραίτητη χρηματοδότηση για να διεξάγουν απρόσκοπτα το έργο τους?
Ας δούμε τώρα τις καμένες δασικές εκτάσεις των τελευταίων οκτώ ετών. Συγκεκριμένα, από το 2015 έως το 2023 είχαν καεί 4.268.990 στρέμματα στη χώρα μας!
Παρόλα αυτά ο τραγικός απολογισμός δεν τελειώνει εδώ. Βρισκόμαστε ακόμα εντός της αντιπυρικής περιόδου και δυστυχώς στη χώρα όπου ζούμε είμαστε αναγκασμένοι να φοβόμαστε για το χειρότερο...
ΠΗΓΕΣ:
ies-eginan-stachti-35-ekat-stremmata-ta-teleytaia-deka-chronia/
https://nemesishd.gr/gnomi/anagki-anavathmisi-ellinikoy-e/#google_vignette
Άρθρο γνώμης για το www.kozani.tv
Θόδωρος Μήγκος - δημοσιογράφος
