Ευρωκοινοβούλιο κι Επιτροπή στα χακί – όργανα πολέμου, του Λεωνίδα Βατικιώτη
Ιστορικής σημασίας είναι η απόφαση που έλαβε το Ευρωκοινοβούλιο στις 19 Σεπτεμβρίου, με την οποία καλεί τα κράτη μέλη της ΕΕ να δώσουν πράσινο φως στην Ουκρανία για χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς εντός της Ρωσίας.
Η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου ελήφθη με συντριπτική πλειοψηφία 425 ψήφων υπέρ, 131 ψήφων κατά και 63 αποχών, που δείχνει την σαρωτική φιλο-πολεμική πλειοψηφία που έχει συγκροτηθεί στο εσωτερικό του. Η απόφαση της φιλοπολεμικής πλειοψηφίας του Ευρωκοινοβουλίου ισοδυναμεί με κλιμάκωση του πολέμου γιατί εμπλέκει ακόμη πιο βαθιά τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στον εξελισσόμενο πόλεμο. Το Ευρωκοινοβούλιο, αντί να πρωτοστατήσει στην ειρηνική διευθέτηση της διαμάχης, προκρίνει την γενίκευσή της καθώς η χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή χωρών όπως η Αγγλία και οι ΗΠΑ επειδή μόνο αυτές διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία για την υποστήριξη ανάλογων χτυπημάτων. Ωστόσο, ανάλογο αίτημα που διατυπώθηκε προς τις ΗΠΑ από την κυβέρνηση των άγγλων Εργατικών, μόλις μια εβδομάδα πριν, απορρίφθηκε!
Η Ουάσιγκτον έδειξε να γνωρίζει τις κόκκινες γραμμές και να μη θέλει την κήρυξη Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου, όπως τόσο άφρονα επιζητούν Αγγλία κι ΕΕ, που στο τέλος θα επωμιστούν και το κόστος του. Η επαναφορά του θέματος από την μεριά του Ευρωκοινοβουλίου φέρνει στην επιφάνεια μια τάση περαιτέρω κλιμάκωσης του πολέμου, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να πετύχει την γενίκευσή του. Ακόμη κι όταν μόνιμοι απολογητές κάθε πολέμου των ΗΠΑ, όπως ο David Ignatius γράφει ανάλυση στην Washington Post, μόλις λίγες μέρες πριν την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, με τίτλο «Η Ουκρανία αιμορραγεί, δεν μπορεί να πολεμάει για πάντα».
Ο χρόνος που επελέγη για το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου δημιουργεί περαιτέρω προβληματισμό επειδή συμπίπτει με τον βομβαρδισμό ρωσικής αποθήκης πυρομαχικών 300 μίλια εντός της Ρωσίας και 250 δυτικά της Μόσχας στις 17 Σεπτεμβρίου. Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου σαν να ήρθε να καλύψει πολιτικά την επίθεση της Ουκρανίας στο Τόροπετς στην περιοχή του Τβερ.
Η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, που το μετατρέπει σε παράρτημα του ΝΑΤΟ, δεν στρέφεται μόνο ενάντια στην ειρήνη, αλλά και στην ευημερία των Ευρωπαίων πολιτών. Ζητώντας από κάθε από κράτος μέλος να χρηματοδοτεί την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού για την Ουκρανία με τουλάχιστον 0,25% του ΑΕΠ συμπιέζει τα δημόσια οικονομικά και στρέφεται ενάντια στην κοινωνική πολιτική. Για κάθε 1 ευρώ που στρέφεται σε πολεμικές δαπάνες, 1 ευρώ μειώνεται από τις δαπάνες της δημόσιας υγείας και παιδείας.
Το 0,25% του ελληνικού ΑΕΠ ισούται με 587 εκατ. ευρώ. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να δοθούν για προσλήψεις καθηγητών και δασκάλων ώστε να ακυρωθούν οι συγχωνεύσεις σχολείων, για προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών ώστε να μπει ένα φρένο στην κατάρρευση του ΕΣΥ, κοκ. Ποτέ όμως δεν είδαμε το Ευρωκοινοβούλιο, που υποτίθεται είναι και αντίβαρο στην μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να ζητάει με ψήφισμά της την ενίσχυση των κρατικών δαπανών για υγεία και παιδεία. Ούτε επίσης για την υποστήριξη του λαού της Παλαιστίνης ή την καταδίκη της γενοκτονίας στη Γάζα…
Η απόφαση γενίκευσης του πολέμου στην Ουκρανία βρίσκει ριζικά αντίθετο τον ελληνικό λαό. Σε πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου (Άνοιξη 2024) στο ερώτημα για την «χρηματοδότηση της αγοράς και παροχής στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία» το 57% είχε απαντήσει ότι διαφωνεί ριζικά. Μόνο το 38% δήλωσε ότι συμφωνούσε πλήρως. Κατ’ επέκταση, η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έχει τοποθετήσει απροκάλυπτα την Ελλάδα στην μεριά του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας, είναι αντιδημοκρατική και δεν συναντά λαϊκή αποδοχή!
Η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου συμπίπτει επίσης με τον διορισμό της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αν κάτι τη χαρακτηρίζει είναι η ροπή προς τον πόλεμο. Είναι δε μονοθεματική: Θέλει πόλεμο και τον θέλει τώρα! Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήθελε ειρήνη δεν θα τοποθετούσε στις πιο κρίσιμες θέσεις εκπροσώπους της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν αναγάγει σε σκοπό ζωής και αιτία ύπαρξής τους τον πόλεμο με την Ρωσία. Κατέλαβαν δε όλα τα κρίσιμα πόστα:
Επίτροπος Άμυνας και Διαστήματος ορίστηκε ο πρώην πρωθυπουργός της Λιθουανίας, Άντριους Κουμπίλιους, που θα είναι ο μοναδικός υπουργός Άμυνας στον κόσμο ο οποίος δεν θα διοικεί στρατό, αλλά θα αποφασίζει για την τύχη πακτωλών χρήματος. Στη σύντομη θητεία του ο Γάλλος επίτροπος Τιερί Μπρετόν, που έφυγε καταγγέλλοντας σκάνδαλα, προανήγγειλε ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία πολέμου των 27 κρατών μελών της ΕΕ (εκ των οποίων μέλη του ΝΑΤΟ είναι τα 23) θα απαιτήσει 100 δισ. ευρώ ετησίως! Ο επιμερισμός αυτού του ποσού επαφίεται στον Λιθουανό επίτροπο. Δεδομένου δε ότι η χώρα του των 2,9 εκατ. ανθρώπων αντιπροσωπεύει το δυσθεώρητο ποσοστό του 0,4% του ΑΕΠ της ΕΕ μπορούμε να φανταστούμε την μακρά εμπειρία του στη διαχείριση κονδυλίων ανάλογου ύψους…
Αντιπρόεδρος της Επιτροπής και ύπατη αρμόστρια Θεμάτων Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ ορίστηκε η Κάγια Κάλας, πρώην πρωθυπουργός της Εσθονίας. Ως μέλος του ευρωκοινοβουλίου είχε εργαστεί για την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ, σε μια εποχή όμως που κάτι τέτοιο απαγορευόταν από το Σύνταγμα της Ουκρανίας και προκάλεσε σφοδρή αντίδραση εντός της χώρας, ειδικά στα ανατολικά. Από το 2022 ως σήμερα με κάθε της δημόσια παρέμβαση ζητούσε την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και την περαιτέρω εμπλοκή του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ.
Εκτελεστική αντιπρόεδρος για ζητήματα τεχνολογικής κυριαρχίας, ασφάλειας και δημοκρατίας ορίστηκε η Φινλανδή Χένα Βιρκούνεν. Η κυβέρνησή της τερμάτισε το καθεστώς (τυπικής) ουδετερότητας της Φινλανδίας με την ένταξή της στο ΝΑΤΟ το 2023. Διαθέτοντας την μεγαλύτερη συνοριακή γραμμή με την Ρωσία, από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, στο εξής η ασφάλεια της Φινλανδίας από τη Ρωσία θα ισοδυναμεί με την ασφάλεια της Ευρώπης. Και οι αντιρωσικοί τυχοδιωκτισμοί της Φινλανδίας, κατ’ εντολή του ΝΑΤΟ, θα βαραίνουν την ίδια την ΕΕ. Καλά ξεμπερδέματα…
Επίτροπος για τις Διεθνείς Συνεργασίες ορίστηκε ο Τσέχος Ζόζεφ Σίκελα. Το κύρος του στις Βρυξέλλες χτίστηκε το πρώτο εξάμηνο του 2022 όταν η χώρα του είχε την εξάμηνη κυκλική προεδρία της ΕΕ κι ο ίδιος ανέλαβε την διαχείριση των εισαγωγών ενέργειας, μετά την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία. Η προϋπηρεσία του στον τραπεζικό τομέα και η ανάδειξή του κατά το παρελθόν σε τραπεζίτη της χρονιάς πείθουν και τον κάθε δύσπιστο ότι η προσήλωσή του στην πραγματική οικονομία συναγωνίζεται την προσήλωσή του στην αγαστή διεθνή συνεργασία ως μέσο προάσπισης της ανθρώπινης ευημερίας.
Επίτροπος για την Οικονομία και την Παραγωγικότητα διορίστηκε ο Λετονός Βάλντις Ντομπρόβσκις. Οι κακές γλώσσες αποδίδουν το γεγονός ότι έχει διατελέσει περισσότερα χρόνια ως επίτροπος παρά ως πρωθυπουργός στο ότι η δημοτικότητά του στη χώρα του βρίσκεται εκεί που άφησε τους μισθούς, τις συντάξεις και τις κοινωνικές δαπάνες της, όταν προ 15ετίας κάλεσε το ΔΝΤ. Με τέτοια προϋπηρεσία, από την εποχή που μετακόμισε στις Βρυξέλλες ανέλαβε κορυφαίες θέσεις: Επίτροπος για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα και την ένωση αγορών κεφαλαίου (2016-2020), επίτροπος για το εμπόριο (2020-2024), εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ.α.
Επίτροπος για τον Προϋπολογισμό, την καταπολέμηση της απάτης και την δημόσια διοίκηση ανέλαβε ο Πολωνός Πιοτρ Σεραφίν. Η θέση του κρίνεται νευραλγική επειδή θα έχει λόγο για την κατανομή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων από τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Η επιλογή του είναι συνάρτηση του αναβαθμισμένου ρόλου της Πολωνίας στον ευρωπαϊκό και ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό – κι αυτό είναι πολύ σοβαρό, σε βαθμό ανησυχίας. Πρόσφατο άρθρο μάλιστα του περιοδικού Foreign Affairs, που πάντα αντανακλά κάτι παραπάνω από τις απόψεις των συντακτών του, πρότεινε την μόνιμη ανάληψη της ηγεσίας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη από την Πολωνία. Η πρόκριση της Πολωνίας είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής αμερικανοδουλείας των κυβερνήσεων της που συναγωνίζεται μόνο τον εμμονικό αντιρωσισμό τους, χωρίς ποτέ να βγαίνει καθαρός νικητής.
Συνολικά, η παράδοση τόσο αποφασιστικών θέσεων σε αντολικοευρωπαίους αντανακλά μια ιστορικής σημασίας μεταφορά πολιτικού φορτίου από την Δυτική στην Ανατολική Ευρώπη. Η εποχή που η Γερμανία τοποθετούσε πειθήνιους πολιτικούς από την Ανατολική (βλέπε Ντομπρόβσκις) ή τη Νότια Ευρώπη (βλέπε Πρόντι) για να βγάζουν την βρόμικη δουλειά έχει παρέλθει χωρίς επιστροφή. Γερμανία και Γαλλία μοίραζαν αξιώματα την εποχή που έχαιραν οικονομικής ευρωστίας και μπορούσαν με τους πόρους τους να δημιουργούν συμμαχίες. Πλέον όμως η Δυτική Ευρώπη είναι οικονομική μια δύναμη σε αποδρομή. Η έκθεση Ντράγκι και πριν απ’ αυτή η έκθεση Λέττα καταγράφουν με πιστότητα το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που γνωρίσαμε. Οι δε λύσεις που προκρίνουν όσο σίγουρο είναι ότι θα φέρουν φτώχεια, άλλο τόσο αμφίβολο είναι πώς θα πετύχουν το σκοπό τους.
Η οικονομική υποχώρηση της Γερμανίας συνοδεύεται από την ανάδυση άλλων κέντρων που πόνταραν εξ αρχής στην πόλωση και την αντιπαράθεση με την Ρωσία, κατ’ επιταγήν των ΗΠΑ πάντα. Γινόμαστε έτσι μάρτυρες μιας ιστορικής γελοιότητας: Η μικροσκοπική Εσθονία με πληθυσμό 1,3 εκατ. ανθρώπους να χαράζει εξωτερική πολιτική για όλη την ΕΕ· όχι μόνο την Ελλάδα που ήταν ανέκαθεν στο περιθώριο, αλλά και για την ίδια την Γερμανία. Στο εξής το Βερολίνο θα είναι αναγκασμένο να ακολουθεί και να καλύπτει τους εξτρεμισμούς της Κάλας, η οποία θα χρησιμοποιεί στο έπακρο την μυστική διπλωματία καλύπτοντας τα τεράστια, χρόνια και θεσμικά κενά που συνοδεύουν την περιγραφή της επαγγελματικής της θέσης. Είναι δε αντιστρόφως ανάλογα της τυπικότητας που συνοδεύει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εντός της ΕΕ κι είναι σε θέση να οδηγήσουν σε παραίτηση τον πιο σχολαστικό τυπολάτρη. Ανεβαίνοντας όμως τους ορόφους της εξουσίας των Βρυξελλών η αυθαιρεσία και η αδιαφάνεια είναι η άλλη όψη της εξουσίας.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μεροληψίας και των προσωπικών εξυπηρετήσεων είναι η επιλογή Έλληνα για Επίτροπο Μεταφορών ώστε να βοηθήσει, στο μέτρο του δυνατού, στην συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών. Κι είναι μια επιλογή που οφείλεται αποκλειστικά στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία έχει φιλικούς και επιχειρηματικούς δεσμούς (μέσω του συζύγου της) με τον έλληνα πρωθυπουργό. Θα ήταν πολύ ηρωική προσπάθεια μια επιχείρηση πειθούς για τη συμβολή των προσόντων του Τζιτζικώστα στην ανάληψη καθηκόντων Επιτρόπου για Μεταφορές.
Πιο ηρωική θα ήταν μια προσπάθεια πειθούς στην συμβολή των νέων επιτρόπων της ΕΕ στην υπόθεση της ειρήνης ή της ευημερίας στη γηραιά ήπειρο…
Υγ. Η φωτογραφία είναι δημιουργία εφαρμογής τεχνητής νοημοσύνης.
ΑΠΟ: https://kommon.gr/
