«Μικρομεσαία επιχειρηματικότητα» και ο «θάνατος του εμποράκου»... Με αφορμή τις εκλογές του επιμελητήριου Κοζανης και όλης της χώρας. (γράφει ο Π. Τσαρτσιανίδης)
Ο «θάνατος του εμποράκου»...
Δεκαετίες ολόκληρες και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ο όρος «Μικρομεσαία Επιχειρηματικότητα» μοιάζει με κάποια θανατηφόρα ασθένεια…
Και όλοι όσοι πιπιλάνε καθημερινά την έκφραση αυτή, είναι φορείς του «ιού»…
Κάνουν πως δεν ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει. Το βαφτίζουν έτσι ώστε να μην πουν, «μικροί καταταλαιπωρημένοι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει αύριο»…
Σκοπίμως εμφανίζουν ένα τσουβάλιασμα και μια «θολούρα», ενώ γνωρίζουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία, ανήκει σε αυτούς που παλεύουν για το μεροκάματο του τρόμου.
Τι κοινό έχουν λοιπόν ένα μπακάλικο, ένα κομμωτήριο, ή ένας υδραυλικός με κάποια επιχείρηση που απασχολεί 30, 40 και 50 άτομα;
Κανένα !
Και όμως τις μέρες που διανύουμε και με αφορμή τις εκλογές στα επιμελητήρια της χώρας, η συντριπτική πλειοψηφία των παρατάξεων και των υποψηφίων προέδρων, κρύβει καλά αυτή την καθοριστική αλήθεια, σπέρνοντας από τη μια ψευδαισθήσεις και καλύπτοντας από την άλλη τις επιλογές τις εξουσίας και ενός ολόκληρου σαθρού συστήματος.
Δήθεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα, για τα χρέη, την αναδουλειά, τους υψηλούς φόρους, τα κλειστά μαγαζιά, τους πλειστηριασμούς, πάντοτε με γενικόλογες αποπροσανατολιστικές τοποθετήσεις, χτυπώντας συνειδητά το «σαμάρι» και όχι τον «γάιδαρο», ενώ ταυτόχρονα, λόγω προεκλογικής περιόδου, ιδιότυπες, σχεδόν τεχνίτες κόντρες εμφανίζονται μεταξύ τους.
Λόγω δουλείας φίλες και φίλοι, είμαι σχεδόν αναγκασμένος σε τοπικό επίπεδο, να ακούω όσα λένε, να διαβάζω τις «ανεξάρτητες»... προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Κανείς, απολύτως κανένας δεν εμβαθύνει στα πραγματικά αίτια των τεράστιων και μόνιμων δυσκολιών. Αυτό δεν είναι ανικανότητα αλλά επιλογή. Επιλογή που ακολουθεί πιστά κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις.
Για να σας προλάβω, σίγουρα θα υπάρχουν και αυτοί που έχουν καλές προθέσεις. Φτάνουν όμως οι προθέσεις όταν το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθούν δεν αφήνει περιθώρια, δεν αφήνει ούτε χαραμάδα ανοιχτή;
Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας εδώ και δεκαετίες, είδαν πολλά τα μάτια μου, όπως και τα δικά σας, πολλά και τραγικά !
Έζησα εγώ ο ίδιος τρομακτικές καταστάσεις στη δουλεία, στα χρόνια της μεγάλης κρίσης, στα χρόνια της πανδημίας.
Ζούμε και σήμερα, εμείς οι μικροί, δύσκολες στιγμές από τις σκληρές επιλογές της εξουσίας σε Ελλάδα και Ευρώπη, από αυτό το σάπιο, το άρρωστο σύστημα.
Νομίζω ότι πλέον δεν έχουμε καμιά δικαιολογία με όλη αυτή την εμπειρία που έχει συσσωρευτεί.
Η εποχή που κοροϊδεύαμε τον ίδιο μας τον εαυτό μιλώντας για «επιχειρηματικότητα» τελείωσε. Πρέπει να δούμε την αλήθεια καθαρά, με ωριμότητα και παραδοχές, να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει, να βρούμε τους πραγματικούς κοινωνικούς μας συμμάχους και να δώσουμε ένα μάθημα σε όλους όσους σπέρνουν τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό, χρόνια ολόκληρα !
Καλή ψήφο συνάδελφοι.
Παναγιώτης Τσαρτσιανίδης
Υ.Γ. «Ο θάνατος του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλλερ, ένα έργο κόλαφος ενάντια στη λειτουργία ενός συστήματος που δεν λογαριάζει ανθρώπους. Ένα έργο που διαψεύδει το πλασματικό όνειρο, αποκαλύπτοντας τη βαρβαρότητα,τις στρεβλώσεις και τη συνυπευθυνότητα όσων συντηρούν το αφήγημα ενός οικονομικού μοντέλου που συνθλίβει τη ζωή !
Ακούστε:
