Παλεύοντας στη λιμνοθάλασσα λάσπης στον 5ο κύκλο της κόλασης ( Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος )
Παλεύοντας στη λιμνοθάλασσα λάσπης στον 5ο κύκλο της κόλασης
«Και εγώ, που στεκόμουν προσηλωμένος στο να βλέπω,
Είδα ανθρώπους λασπωμένους σε εκείνη τη λιμνοθάλασσα.
Όλοι τους γυμνοί και με θυμωμένο βλέμμα.
Χτυπούσαν ο ένας τον άλλον όχι μόνο με τα χέρια,
αλλά και με το κεφάλι, το στήθος και τα πόδια,
Σκίζοντας ο ένας τον άλλον με τα δόντια τους».
Dante Alighieri
Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος
Χρόνια τώρα, έπαψες να ασχολείσαι με τις ιδεολογίες, τα κόμματα[1], τα συνδικάτα, τους συλλογικούς πολιτικούς αγώνες… Ως «ενεργός/η πολίτης» στην «κοινωνία των πολιτών», των «ανεξάρτητων» αρχών, του «εθελοντισμού» και των ΜΚΟ αποδέχτηκες και υιοθέτησες: Δεν Ασχολούμαι με την Πολιτική, τους πολιτικούς, τον συνδικαλισμό, τα συνδικάτα και άλλα πιασάρικα στερεότυπα του αστικού μπλοκ εξουσίας. Τώρα είσαι ένας/μία ανεξάρτητος/η, ανένταχτος/η, Υπερκομματικός/η, Κεντρώος/α Έλληνας/Ελληνίδα, έτοιμος/η να θυσιαστεί για το «καλό της πατρίδας», του «έθνους», της «εθνικής οικονομίας» του ντόπιου κεφαλαίου και των μονοπωλιακών ομίλων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ευρώ.
Τώρα είσαι ένας/μία «απασχολήσιμος/η – ωφελούμενος/η» στη δουλεμπορική βιομηχανία της ανεργίας των ΕΣΠΑ, των voucher ή άνεργος/η που συμμετέχει σε «ημερίδες καριέρας» ελπίζοντας να σε «καμακώσει» η «υγιής επιχειρηματικότητα»...
Είσαι Ελεύθερος/η!
[…]
Γι αυτό λοιπόν «όχι στα κόμματα», «όχι στα συνδικάτα», «όλοι ίδιοι είναι». Αυτή είναι η απολιτική ισοπέδωση των «επαναστατημένων(;)» ανένταχτων, ανεξάρτητων, υπερκομματικών αγανακτισμένων που συγκαλύπτει ευθύνες και υπεύθυνους. Είναι η δεξαμενή που θρέφει την εθνικιστική, ρατσιστική υστερία, την ρητορική του πολέμου και τον εκφασισμό του ταξικού καθεστώτος της αστικής δημοκρατίας. Αυτή η άρνηση της πολιτικής, αυτή η «απολιτική - αταξική – απελευθέρωση(;)» από τη διεφθαρμένη ταξική δικτατορία της αστικής τάξης, της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το ανάλγητο ταξικό αστικό κράτος -που σου/μας καταστρέφει τη ζωή-, αναπόφευκτα, οδηγεί σε πιο αντιδραστικές μορφές διακυβέρνησης και σε/μας καθιστά δέσμιους - υποτελείς στις πιο ακραίες φασίζουσες πολιτικές επιλογές του αστικού μπλοκ εξουσίας, με πιο πρόσφατη εμπειρία την εκλογή Τραμπ στη μητρόπολη του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού…
The Death of Harry Simms (Η δολοφονία του Harry Simms)
Which side are you on (Με ποια πλευρά είστε;)
***
"Ήρθαν με άλλο όνομα και άλλα ρούχα. Αλλά ήρθαν..."*
Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος το 2015
Από το Δεκέμβρη του 2014, με τις διεργασίες για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και την δίμηνη παράταση του μνημονιακού προγράμματος, ήταν ορατό πως η ντόπια άρχουσα αστική τάξη σε στενή συνεργασία με το διεθνές κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές αστικές τάξεις των χωρών της ΕΕ αποφάσισαν να επιβάλουν το βίαιο ξεκαθάρισμα των ενδοαστικών αντιθέσεων ανάμεσα στα κόμματα του αστικού μπλοκ εξουσίας, και την αντιδραστική αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα μας.
----------------
… η Ιστορία φυσικά δε μας περιμένει στη στάση του τρόλεϊ
Νίκος Καρούζος
-----------------
Η πρώτη φορά Σύριζα αριστερά της αυτονομίας, των κινημάτων και της οικολογίας, αφού αποφάσισαν από κοινού με το ντόπιο αστικό μπλοκ και με τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ "να σχίσουν" το λαό αντί για τα μνημόνια, ψήφισαν σε ολονύκτια συνεδρίαση της βουλής -προς δόξαν της αστικής αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας- με μαγιό και πιτζάμες τον "κατάλογο με τις φρικαλεότητες", το 3ο μνημόνιο.
-------------
― Φθέγγομαι τρόμο. Και επιτέλους τι
νομίζεις πως είναι τα
ιδανικά; Είν’ όπως αλευρώνουμε τα ψάρια
πριν απ' το
τηγάνισμα.
Νίκος Καρούζος
---------------
Ο λαός που στις εκλογές στις 25 του Γενάρη και στο δημοψήφισμα στις 5 του Ιούλη αψήφισε τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και την τρομοκρατία των Νενέκων[2] της αστικής τάξης, με τη συνεργασία του συνόλου των δυνάμεων του αστικού μπλοκ επέβαλαν, και το εκλογικό σώμα επέλεξε στις εκλογές της 20ης του Σεπτέμβρη να περάσει κάτω από τα καυδιανά δίκρανα[3]...
----------------
*«Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
τα μνημόνια μας αποτελειώνουν,
και η ζωή μας πηγαίνει στο διάολο
[…]
ό,τι ζήσαμε
…………χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
……………………τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
…………όσα δε ζήσαμε
……………………αυτά μας ανήκουν…
[…]
Οι πλύστρες, στο βάθος, πλέναν τώρα το φως
μέσα στην πίκρα των γενναίων.»
Τάσος Λειβαδίτης
---------------
Και τώρα στη δεύτερη φορά Σύριζα αριστερά της αυτονομίας, των κινημάτων και της οικολογίας, "Ήρθαν με άλλο όνομα και άλλα ρούχα. Αλλά ήρθαν..."
----------------
Χειμερινός κολυμβητής; - όχι.
χειμερινός ηλίθιος – ναι.
Νίκος Καρούζος
---------------
«Der Spiegel: «Κατάλογος με φρικαλεότητες» τα μέτρα που ζητεί το Eurogroup [3ο Μνημνόνιο] - Κάνει λόγο για «ηθελημένη ταπείνωση» της χώρας»
-----------
Επίλογος
"Ξανάρχονται με άλλο όνομα με άλλα ρούχα και άλλο ΑΦΜ. Αλλά έρχονται..."
«Είναι αφέλεια πρώτου βαθμού να πιστεύει κανείς πως το Κέντρο είναι δυνατό να έχει κάποια έστω και μακρινή σχέση με κάποια έστω και δυσκαθόριστη Αριστερά. Το Κέντρο είναι μια μετριοπαθής Δεξιά, που συγκεντρώνει λαπάδες πάσης φύσεως. Προσωπικά, εγώ ο αριστερός, πάντα προτιμούσα την παραδοσιακή Δεξιά απ’ το Κέντρο, που μπερδεύει διαρκώς τα πάντα, έτσι που κουνιέται συνέχεια σαν εκκρεμές μια προς τα δεξιά, μια προς τα αριστερά για να ισορροπεί τελικά πάντα απ’ τα δεξιά». [Βασίλης Ραφαηλίδης, Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, 1830-1974: 193]
«Η Ελλάδα, άλλωστε, έχει κυβερνήσεις για τον απλό λόγο πως δεν είναι δυνατό να υπάρξει κενό εξουσίας. Που πρέπει να γεμίσει, έστω και με φελλούς - κι αυτό συνήθως γίνεται σ’ έναν τόπο όπου πρέπει να επιπλέεις προκειμένου να κρατιέσαι στην επιφάνεια. Αν η Ελλάδα δε βούλιαξε ακόμα, είναι γιατί την κρατούν στην επιφάνεια οι φελλοί. Που λειτουργούν σαν σωσίβια. Μη ζητάτε τίποτα περισσότερο απ’ τους φελλούς. Μπορεί να θυμώσουν και να παν να κάνουν καμιά σοβαρότερη δουλειά, όσοι δεν ξεσυνήθισαν να δουλεύουν. Οπότε πάμε όλοι στον πάτο. Δόξα και τιμή στους φελλούς, που δεν μας επιτρέπουν να βουλιάξουμε! Οφείλουμε την ύπαρξή μας ως κράτος σ’ αυτούς, και κάθε προσβολή των φελλών ισούται με δολιοφθορά». [Βασίλης Ραφαηλίδης - ΙΣΤΟΡΙΑ κωμικοτραγική του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974: 309]
***
*Παράφραση - αντιγραφή Νίκος Δινόπουλος
[1] Το κόμμα ως διαμεσολαβητικός μηχανισμός κράτους και πολιτών είναι παρόν παντού, σε κάθε συλλογική ή κοινωνική εκδήλωση, σε κάθε κρατικό διοικητικό τομέα. Αυτός άλλωστε υπήρξε ο ομολογημένος στόχος της συνταγματικής κατοχύρωσης των κομμάτων και ό,τι αυτή συνεπάγεται σε επίπεδο θεσμικών κανόνων η δημιουργία ενός “κράτους κομμάτων" και, κατά συνέπεια, η κανονικοποίηση της αντιπροσώπευσης σε πλαίσια ορατά, διαχειρίσιμα και ελέγξιμα από την εξουσία. Και σε υποσημείωση: “Η δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρά παρά μόνο εάν τα άτομα συνδεθούν με τους εκλεκτούς τους, δηλαδή παρά μόνο εάν μεταξύ του ατόμου και του κράτους οργανωθούν συλλογικοί θεσμοί, καθένας εκ των οποίων εκπροσωπεί ένα ορισμένο προσανατολισμό των μελών του, ένα πολιτικό κόμμα Η δημοκρατία είναι απαραιτήτως και αναπόφευκτα ένα Κράτος κομμάτων” (Parteinstaat)", Βλ Kelsen Η, La Démocratie, Sa Nature, Sa Valeur, 1932, p 20. («ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ - ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1974 – 1985», σελ. 36).
[2] Ο Δημήτριος Νενέκος ήταν οπλαρχηγός της Επαρχίας Πατρών κατά την Επανάσταση του 1821. Ήταν αρβανίτικης καταγωγής από το χωριό Ζουμπάτα (σήμερα Πηγή). Κατά τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης αγωνίστηκε πιστά και με ανδρεία τόσο στις μάχες στην Πελοπόννησο, όσο και στην Δυτική Στερεά Ελλάδα. Κατά την εκστρατεία όμως του Ιμπραήμ πασά το 1825, δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης. Έμεινε πιστός μέχρι τέλους στη συμμαχία του με τον Ιμπραήμ(wikipedia).
[3] Τα Καυδιανά δίκρανα είναι μια στενωπός στη Σαμνίτιδα, στην Ιταλία, ανάμεσα στις απόκρημνες πλαγιές δυο ορέων της οροσειράς των σαμνιτικών Απεννίνων, κοντά στην πόλη Καύδιον. Πρόκειται για το όρος Βέτσιο (Veccio) ύψους 870 μέτρων προς νότον και για το όρος Σαουκόλι (Sauccoli) ύψους 708 μέτρων προς βορράν εκεί που σήμερα βρίσκεται το χωριό Αρπάγια (Arpaja). Από κει περνούσε η Αππία Οδός.
Εκεί το 321 π.Χ. κατά τον Δεύτερο Σαμνιτικό Πόλεμο ο ρωμαϊκός στρατός ηττήθηκε κατά κράτος από τους Σαμνίτες, των οποίων ο στρατηγός Πόντιος Ερέννιος ανάγκασε τους νικημένους Ρωμαίους να περάσουν κάτω από έναν ταπεινωτικό ζυγό. Τον ζυγό αυτό σχημάτισαν τρία δόρατα σε σχήμα δικράνου, τα δύο μπηγμένα κάθετα στο έδαφος και το τρίτο πάνω τους σε σχήμα Π, (wikipedia).
