δικαιοσύνη (του Γιάννη Γιαννακόπουλου)
"δικαιοσύνη"
.............................
αγέρας κρύος εφορμά τις μνήμες αναδεύει
κι όλο κουνάει τη στεριά στους πιο κρυφούς της σπόρους
μια εξουσία ατάλαντη τον νού μας σημαδεύει
ρημάζοντας νοήματα απ’ τους γδαρμένους χώρους
όνειρα ανάγκες κι εκδρομές το κέρδος αγοράζει
και ρίχνει σκοτεινές ζαριές στου φεγγαριού το τρένο
κλειδιά κρατάει από σκουριά κι όλες τις ράγες φράζει
χωρίς ποτέ του να νοιαστεί άμα υπάρχει φρένο
θέλει ο αισχρός μηχανισμός να κρύψει τα βαγόνια
που απ’ τη νιότη αφαίρεσαν έρωτα κι οξυγόνο
στον κάμπο αν τώρα σώπασαν και δε λαλούν τ’ αηδόνια
οι πολιτείες αγρυπνούν απ’ τον μεγάλο φόνο
στα καύσιμα της ηθικής φουντώνει η νοθεία
κι ο σάπιος πλούτος θρέφεται μ’ εγκλήματα βαριά
σκάνδαλα τρίζουν φοβερά, σεισμών ακολουθία
με νικητή τον θάνατο ξανά στη ζυγαριά
τυχαία βρίσκεται νεκρός κι όποιος τηρεί τους νόμους
στις κυβερνήσεις που ακουμπά η έρμη ρωμιοσύνη
πάρ’ το κουράγιο σου λαέ και φώναξε στους δρόμους
λέξεις φαρδιές κι απέραντες σαν τη δικαιοσύνη
Φλεβάρης 2025
Γιάννης Γιαννακόπουλος
