Περί ανάληψης ευθύνης! (της Μάρθας Μαυρίδου)
"Περί ανάληψης ευθύνης"
Πριν δύο χρόνια, στο πλαίσιο των ελεύθερων δραστηριοτήτων στο σχολείο ένας πίνακας άσπρος βάφτηκε ολόκληρος μαύρος με μαρκαδόρο. Τα παιδιά μου τον έφεραν χωρίς όμως να μου λένε ποιος το κατάφερε αυτό το αριστούργημα.(μιλάμε για την απόλυτη μαυρίλα δυσκολευτήκαμε πολύ να τον καθαρίσουμε).
Μάζεψα τα παιδιά στον κύκλο και ρώτησα ποιος το έκανε. Προφανώς και το ξέρανε όλοι αλλά δεν μίλησε κανείς. Τους μίλησα πολύ ώρα και διαβεβαίωσα πως θα συζητήσουμε και δεν θα μαλώσω κανέναν, πως γίνονται λάθη… Τίποτε! Σιωπή!
Από μέσα μου πανηγύριζα που έγιναν τόσο δυνατή ομάδα και δεν προδίδανε τον υπεύθυνο αλλά έπρεπε να κρατήσω χαρακτήρα. Σταύρωσα λοιπόν χέρια και πόδια και είπα: Οκ. Θα περιμένω. 12 λεπτά! 12 ολόκληρα λεπτά δεν μίλησε κανένας σε μια τάξη με 19 νήπια! Οριακά κρατήθηκα εγώ. Μέχρι που σηκώθηκε το χεράκι. -Εγώ το έκανα κυρία! και τότε τα παιδιά άρχισαν να χειροκροτούνε. Τα χάσαμε. Κι εγώ και η κάτοχος του μικρού χεριού που είχε σηκωθεί. Γιατί χειροκροτάτε; Τους ρώτησα; Γιατί πήρε την ευθύνη μου απάντησε ένα προνήπιο (4,5 ετών).
Κάναμε μια μεγάλη κουβέντα και τα βρήκαμε. Και ξέρετε τι συνέβη; Ποτέ, ποτέ την υπόλοιπη χρονιά δεν χρειάστηκε να ρωτήσω ποιος έκανε τι! Ερχόταν και μου το λέγανε μόνα τους. Μερικές φορές ήταν πιο σοβαρό άλλες λιγότερο αλλά πάντα, είχαν στο μυαλό τους… να αναλάβουν την ευθύνη!
Θέλω να πω… χτες που ήσασταν όλοι έξαλλοι με την βουλή και τις απουσίες (61 άτομα ρε φίλε δεν πάτησαν το πόδι τους) αλλά και για όσους «έχουν την ευθύνη» και συνεχίζουν να μας «κάνουν κουμάντο».
Άντε… αυτοί δεν πήραν την ευθύνη. Εσείς που τους ψηφίσατε;
*Από το fb της Μάρθας Μαυρίδου.
