Το μέτρο και το άμετρο (του Βασίλη Μαρκόπουλου)
Ζούμε σε μια εποχή όπου ο παραλογισμός είναι τακτικό φαινόμενο.Απο το « παν μέτρον άριστον » των Αρχαίων Ελλήνων , φθάσαμε
στην έλλειψη του μέτρου σε βασικές καθημερινές μας εκδηλώσεις.Θεωρούμε ότι μόνο εμείς εχουμε δίκιο και πρέπει με κάθε τρόπο να το επιβάλουμε , αδιαφορώντας για την άποψη ή τη συναίνεση ή την αντίδραση της κοινωνίας.Δεν εντάσσουμε το μέρος στα πλαίσια του συνόλου , αλλα ταυτίζουμε το μέρος με το σύνολο.
Ενδεικτικά αναφέρω : Φοιτητές έκτισαν την πόρτα εισόδου του Γραφείου καθηγητή τους , άγνωστοι έριξαν μπογιές και κάρφωσαν τσεκούρι στη πόρτα γραφείου καθηγη-
τή του ΑΠΘ,« αντιεξουσιαστές » έκαψαν τρια αστικά Λεωφορεία στην Αθήνα, αρχη-
γός αντιπολιτευόμενου κόμματος αποκαλεί τον Πρωθυπουργό « ψεύτη » και « ανίκα-
νο » , Βουλευτής του Κοινοβουλίου αποκαλεί υπουργό « γαϊδούρι » σε συνεδρίαση
Ολομέλειας της Βουλής , « αντιεξουσιαστής » καίει την Ελληνική σημαία και αστυ-
νομικοί των ΜΑΤ παρακολουθούν απαθείς , πολίτης βρίζει τη Δημοτική Αρχή , γιατί του άφησαν κλήση για παράνομη στάθμευση σε κεντρική Οδό της πόλης, διαδηλωτές – απεργοί κτίζουν την είσοδο του αρμόδιου Υπουργείου τους κ.λ.π
Με τέτοιες συμπεριφορές δεν πείθουμε κανένα για την αποτελεσματικότητα του με-
σου που επιλέγουμε. Η ιδέα κάποιου ή κάποιων λίγων , μετατρέπεται σε πράξη ολόκ-
ληρου κλάδου και ενώ προσωρινά δημιουργεί ενθουσιασμό και έπαρση για την πρω- τότυπη ιδέα αντίδρασης , αντικειμενικά ευτελίζει δημόσια πρόσωπα και θεσμούς.Σε
καμια περίπτωση δεν κερδίζεται η συμπαράσταση της κοινωνίας και στην καλύτερη
περίπτωση προκαλείται η απάθειά της. Η αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου αγώνα είναι αμφίβολη. Η ζημιά όμως από μια τέτοια άμετρη αντίδραση έχει προκληθεί στην
ίδια την κοινωνία. Η κοινωνία εκφράζεται με θεσμούς και αυτούς τους θεσμούς οι
πολίτες οφείλουμε να τους σεβόμαστε και να τους διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλ-
μού , γιατί μέσα απ αυτούς εκφραζόμαστε όλοι μας. Θεωρώ δεδομένο ότι οι πολίτες
έχουν προβλήματα και πρέπει να τα διεκδικούν , αλίμονο !
