Η εμψύχωση της ηρωϊκής Καπετάνισσας Μπουμπουλίνας Λασκαρίνας (ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου)
Ελάτε παλικάρια μου, λεβέντες μου γενναίοι
τους πειρατές που' ναι για μας σαν μαύροι αρουραίοι
να διώξουμε απ' τα νησιά, απ' όλο το Αιγαίο
ρίξτε τους και η λευτεριά θα' ναι σπουδαίο νέο.
Χρήματα έχω άφθονα, τα δίνω στον Αγώνα
τα πλοία μου ναυπήγησα, δεν θα' ναι και τα μόνα
και η φρεγάτα μου η τρανή κι αυτή θα συμμετέχει
σε όλους τους αποκλεισμούς εφόδια θα παρέχει.
Εκεί που δείχνω ήρωες, καράβια ταξιδεύουν
θέλουν να μας κυκλώσουνε, κατά εμάς οδεύουν
ετοιμαστείτε, ρίξτε τους, κανένα μη λυπάστε
της χώρας μας τη λευτεριά εσείς προετοιμάστε.
Οι μαύροι Τούρκοι είναι αυτοί που θέλουν τη σκλαβιά μας
που παίρνουν τις γυναίκες σας και τα μικρά παιδιά μας
τα δίνουνε στον Χάροντα, Γενίτσαρους τα κάνουν
γέμισαν τα χαρέμια τους, θέλουν να μας πεθάνουν.
Αβάσταχτη είναι η σκλαβιά, δεν ήμαστε ραγιάδες
καλύψτε όλοι τα χνώτα σας, ρίξτε στους Τουρκαλάδες
να πάψουνε να απειλούν κι εμάς να θανατώνουν
τη μέρα να μη ξαναδούν, τον Χάρο ν' ανταμώνουν.
Μπράβο λεβέντες μου καλοί, πετύχατε τους στόχους
η θάλασσα θα καταπιεί τους Τούρκικους τους λόχους
οι πέτρες, τα ψηλά βουνά, όλα θα ηρεμήσουν
τρεις κόρες μέσα στα λευκά έρχονται να υμνήσουν.
Η Νίκη πρώτη σας υμνεί κι η Δόξα είναι παρέα
για τα αθάνατα έργα σας που στο Θεό είναι ωραία
κι η Λευτεριά ακολουθεί, είναι στεφανωμένη
φτερά έχει στις πλάτες της με δάφνες στολισμένη.
