Στη Γερμανία αυξάνονται οι φτωχοί και οι πλούσιοι
Νέα σοβαρή αύξηση σημείωσε η βιομηχανική παραγωγή της Γερμανίας το Φεβρουάριο, στο επίπεδο του 2,2%, επαναλαμβάνοντας τον άθλο του Ιανουαρίου.
Την ίδια μέρα επιπλέον στοιχεία έδειξαν ότι το εμπορικό πλεόνασμα έφτασε τα 19,9 δισ. ευρώ, εξ αιτίας της αδιάκοπης αύξησης των εξαγωγών. Ο παραγωγικός πυρετός που βιώνει η Γερμανία (κι εν πολλοίς οφείλεται στην αξιοποίηση ελέω ευρώ μιας συναλλαγματικής ισοτιμίας σημαντικά υποδεέστερη αυτής που θα είχε αν διέθετε εθνικό νόμισμα) έχει οδηγήσει τους ρυθμούς μεγέθυνσης στα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας εξαετίας και την ανεργία στο χαμηλότερο ποσοστό από την επανένωση (5,9%).
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Ωστόσο, τα οφέλη αυτού του παραγωγικού κι εξαγωγικού πυρετού δεν μοιράζονται και …τόσο αναλογικά εντός της χώρας. Στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις αρχές Μαρτίου έδειξαν ότι το 2015, πάνω από 12,9 εκ. κάτοικοι της Γερμανίας (από τα 81 συνολικά εκ.) ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας, στην οποία συμπεριλαμβάνονται όσοι διαβιούν με λιγότερα από το 60% του μέσου Γερμανικού νοικοκυριού. Αξίζει να κρατήσουμε ότι στις πρώτες θέσεις της φτώχειας βρίσκονται άνεργοι και μονογονεϊκές οικογένειες ενώ μέσα σε μια δεκαετία έχει αυξηθεί κατά 49% το ποσοστό των συνταξιούχων που ζεί κάτω από το όριο της φτώχειας. Την εικόνα της επιδείνωσης των όρων ζωής για το πιο φτωχό κομμάτι της γερμανικής κοινωνίας υπογραμμίζει η αύξηση των άστεγων από 223.000 το 2008 σε 335.000 το 2014 και των υπερχρεωμένων που φθάνουν τα 4,17 εκ. ή 6,1% του πληθυσμού. Οι πόλεις δε με την περισσότερη φτώχεια είναι το Βερολίνο και η Βρέμη.
Υπάρχουν ωστόσο και καλά νέα για την εισοδηματική κατανομή, μόνο που αυτά αφορούν την άλλη άκρη της κλίμακας, τους πλούσιους, και καταγράφονται στην ετήσια κυβερνητική Έκθεση για τη Φτώχεια και τον Πλούτο. Από το 2009 ως το 2015 οι εκατομμυριούχοι αυξήθηκαν κατά ένα τρίτο σχεδόν φτάνοντας τους 16.495 από 12.424!
Στο ενδιάμεσο των δύο παραπάνω κατηγοριών, που αύξησή τους υποδηλώνει ταξική πόλωση στο πέρασμα του χρόνου, βρίσκονται όσοι κατέχουν σταθερή δουλειά και οι αυτοαπασχολούμενοι που είδαν τα εισοδήματά τους την προηγούμενη 4ετία να αυξάνονται κατά 10%. Αυτό το κομμάτι της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων γεύτηκε μέρος των καρπών της μεγέθυνσης, αποτελώντας πιθανότατα μια στερεή κοινωνική βάση για τη Δεξιά, τη Σοσιαλδημοκρατία, ακόμη και την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία, καθώς πίσω από την ξενοφοβία και το ρατσισμό οχυρώθηκαν για να διασφαλίσουν την κοινωνική τους θέση.
Ακόμη κι έτσι όμως φαίνεται ότι στο υπόδειγμα κοινωνικής πολιτικής του γερμανικού ιμπεριαλισμού δεν περιλαμβάνεται η οικονομική ενσωμάτωση των ευμεγεθών κοινωνικών τμημάτων που στριμώχνονται στο άκρο της ταξικής διαστρωμάτωσης κι ανήκουν οργανικά στη μισθωτή εργασία. Για αυτούς δεν υπάρχει μέρισμα από την ανάπτυξη…
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στη εφημερίδα Πριν στις Απριλίου 2017
