Γιώργος Τσιάκαλος: Η δική μας οικογένεια επανενώθηκε - Εκατοντάδες άλλες περιμένουν (φωτογραφίες)
Ναι! Στις 26 Ιουνίου, όπως είχα αναγγείλει με ανάρτησή μου στο fb, πετάξαμε για το Αμβούργο κι από εκεί με αυτοκίνητο μεταβήκαμε στο Ρόστοκ. Με δική μας οργάνωση
του ταξιδιού και με δικά μας έξοδα, όπως κατά προτεραιότητα προβλέπεται από τη Συμφωνία του Δουβλίνου. Η οικογένειά μας επανενώθηκε.
Θα γράψω για ολόκληρη τη διαδικασία όταν γυρίσω στην Ελλάδα την άλλη εβδομάδα. Επειδή εκατοντάδες είναι οι οικογένειες που περιμένουν ακόμη τη στιγμή που θα ενωθούν κι εκείνες, και έχουν δικαίωμα να μάθουν τι θα κάνουμε για να γίνει η ελπίδα τους πραγματικότητα.
Τι θα κάνουμε ΕΜΕΙΣ! Γιατί όσο καιρό περιμένουν, αγωνιούν και βασανίζονται στη δική μας χώρα, τόσο καιρό είναι κι αυτές ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ οικογένειες. Γι αυτό θ¨ αγωνιστούμε να τις δούμε επανενωμένες. Μόνο τότε θα ησυχάσουμε.'
Χθες, μετά από μήνες επίμονης αϋπνίας που σχεδόν με οδήγησε σε πλήρη κατάρρευση, κοιμήθηκα επιτέλους - δώδεκα συνεχόμενες ώρες!
Σήμερα, μετά από πολύ καιρό, αισθάνομαι πάλι ήρεμος και δυνατός. Βεβαίως, ο έρπης ζωστήρ με συνοδεύει ακόμη, όμως τελικά έχει κι αυτός τη δική του αξία, καθώς μου θυμίζει αδιάκοπα ότι ο πόνος που προκαλεί είναι ένα τίποτε μπροστά στον πόνο που βασιλεύει στις χωρισμένες προσφυγικές οικογένειες. Είδα στη Γερμανία τον πόνο αυτών που περιμένουν εκεί να δουν την οικογένειά τους να έρχεται από την Ελλάδα. Αβάσταχτος κι αυτός.
Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ακόμη. Από την άλλη εβδομάδα θα δούμε πως θα την οργανώσουμε αποτελεσματικά. . Μπορούμε να την οργανώσουμε. Η δύναμή μας είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο συχνά οι ίδιοι/ες νομίζουμε. Χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε και τότε θα τα καταφέρουμε. Είμαι βέβαιος γι' αυτό.
Καλή σας νύχτα! Θ' απολαύσω ξανά τη γλύκα του ύπνου.
