Η μνήμη του χώματος (του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη)
Απ’ όσο θυμάμαι, ήρθαν με τη σειρά αθίγγανοι, Πολωνοί, Ρώσοι, παλιννοστούντες Πόντιοι και Αλβανοί. Δώδεκα με δεκατέσσερις ώρες τη μέρα κάτω από την κάψα του ήλιου.
Λιγομίλητοι και ταλαιπωρημένοι, με γυρτούς ώμους και γερασμένα πρόσωπα. Δούλεψαν, έδωσαν και πήραν, οι πιο πολλοί σηκώθηκαν μετά και έφυγαν.
Ό,τι άφησαν πίσω είναι η μνήμη της σκαμμένης γης. Που δεν ξιπάζεται ούτε κομπάζει ούτε μισεί ούτε ξεχωρίζει.
Τρεις δεκαετίες τώρα συνεχίζει ακόμη να ξεδιψά από τον πολυεθνικό ιδρώτα τους. Στα καπνά και στα βαμβάκια, στη βιομηχανική ντομάτα, στα ροδάκινα και στα κεράσια.
ΠΗΓΗ: www.artinews.gr
