Δημήτρης Βαβλιάρας: Παίζουμε μια κακή παράσταση στο απόλυτο σκοτάδι...
Οι κοινωνίες μας είναι άρρωστες… Βαθιά…
Κάθε μέρα και μια βάρβαρη πράξη. Απέναντι στον φίλο, στη σύντροφο, στα ζώα, σε ότι βρίσκεται μπροστά μας. Σε ότι θεωρούμε πιο αδύναμο…
Κάθε μέρα επινοούμε καινούργιους δρόμους προς τη βαρβαρότητα.
Άνθρωποι που εκφράζονται μέσα από τα πιο βάρβαρα ένστικτα, λέγοντας ότι είναι ο εαυτός τους! Για να είσαι ο εαυτός σου, πρέπει να γνωρίσεις αρχικά τον εαυτό σου. Και ποιος από εμάς είναι έτοιμος να παραιτηθεί από τον εγωιστικό άκαμπτο εαυτό του;
Έχουμε φτιάξει εικονικούς ιντερνετικούς εαυτούς , κενά περιτυλίγματα, που τρέφονται με το φαντασιακό, πορεύονται όμως με την πλήρη απουσία πραγματικής ζωής. Συρρικνώσαμε όλα τα συναισθήματα μας που τα απορρόφησε ένα τεράστιο Εγώ…
Παίζουμε μια κακή παράσταση στο απόλυτο σκοτάδι. Κανένα νόημα, καμία πραγματική δράση. Κανένας σεβασμός στον διπλανό μας, ο οποίος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Ο Τάσος Λειβαδίτης το τοποθέτησε στη σωστή του βάση… ‘’Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει’’…
Σε όλα, στον έρωτα, στις κοινωνικές σχέσεις, απέναντι στη φύση…
Αν δεν αγαπήσουμε βαθιά τον διπλανό μας δεν θα αγαπήσουμε ποτέ αληθινά τον εαυτό μας…
