Αυτή η φωτογραφία ΔΕΝ είναι ασπρόμαυρη
Από το λογαριασμό της Μαριάννας Τζιατζή στο Facebook.
Σήμερα το πρωί είδα αυτή τη φωτογραφία στην ειδησεογραφική σελίδα του ΒΒC. Εδώ απεικονίζεται η πόλη Μπέιτ Λαχία στη Βόρεια Γάζα πριν από τον (προ)χθεσινό βομβαρδισμό που στοίχισε τη ζωή σε 73 ανθρώπους, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά όπως λένε οι Παλαιστίνιοι αν και οι Ισραηλινοί ισχυρίζονται ότι ο αριθμός αυτός είναι «υπερβολικός» και ότι το πλήθος των θυμάτων βρίσκεται υπό εξέταση. Αρχικά νόμιζα ότι η φωτογραφία αυτή, που τραβήχτηκε φέτος τον Ιούνιο μετά από έναν άλλο βομβαρδισμό, είναι ασπρόμαυρη. Μόνο όταν πρόσεξα το αχνό γαλάζιο του ουρανού στο βάθος και κάποιες χρωματικές κηλίδες μέσα στα γκρίζα, κατάλαβα ότι είναι έγχρωμη.
Αν μπορούσαν τα χαλάσματα να μιλήσουν… μα ήδη μιλούν, αρκεί να θέλουμε ή να μπορούμε να τα ακούσουμε. Δεν μιλούν μόνο για τους νεκρούς, για εκείνους που καταπλακώθηκαν από τις βαριές τσιμεντένιες πλάκες, τα τούβλα και τα σίδερα. Μιλούν για τη ζωή που κάποτε παλλόταν εδώ (η Μπέιτ Λαχία είχε περίπου 90.000 κατοίκους το 2017), για τους ήχους της πόλης, της αγοράς, για τα παιχνίδια των παιδιών. Μιλούν και για τον πόνο, το θρήνο, την οργή και την απώλεια. Όμως τα ερείπια δεν έχουν χρώμα, είναι ασπρόμαυρα. Εδώ οι «50 αποχρώσεις του γκρι».
Λίγο κόκκινο στην κάτω αριστερή γωνία. Κομμάτι από κάποιο έπιπλο ή πλαστικό σκεύος, κουρέλι από κάποιο ρούχο ή κιλίμι; Λουλούδι, πάντως, όχι. Δεν φυτρώνουν λουλούδια εδώ.
Ίσως κάποια μέρα αυτή η φωτογραφία να βρει τη θέση της στο φανταστικό Μουσείο της Ανθρώπινης Θηριωδίας, πλάι σε άλλες εικόνες βομβαρδισμένων πόλεων, όπως του Λονδίνου, του Βερολίνου, της Δρέσδης, της Χιροσίμα. Πλάι σε εικόνες από ελληνικά χωριά που έκαψαν οι ναζί. Μέχρι τότε, τουλάχιστον να μην ξεχνάμε.
ΠΗΓΗ: info-war.gr
